Dag 22 en 23

Tja, en dan wordt het toch tijd om weer richting Denver te gaan. Na een lekker ontbijtje in de zon en een telefoontje naar mijn moeder vertrokken we om ongeveer 11.00 uur weer via de Interstate naar Breckenridge. Onderweg zagen we al, dat hoe dichter we bij de sneeuwbergen kwamen, hoe hoger het water in de Colorado rivier werd. Veel bomen stonden in het water en de rivier kwam soms heel erg kort bij de snelweg. De weg verlaten bij Frisco, en het visitor center bezocht. Daar waren alleen campings zonder voorzieningen en kort bij de weg, we wilden nu wel eens een camping die verder van de weg ligt. Dus gebeld met een camping in Breckenridge, en die hadden nog een paar plaatsen vrij. Je merkt meteen dat het weekend begonnen is, overal druk. Op de camping aangekomen kregen we een plaatsje aan een snelstromende beek en tussen twee vakantiehuisjes, lekker vrij, en het water van het beekje maakte zoveel geluid dat we de alweer aanwezige drukke weg niet konden horen. Hoera voor het beekje:)! Heerlijk in en uit de zon, lekker met een boek: helemaal goed. Tegen de avond met de camper naar het dorp geweest. Daar was het gezellig druk en we hebben er heerlijk gegeten. Leo heeft, eerlijk waar, elk gegeten! Jammer hoor, met mijn paddenstoelengerecht had ik minder medelijden; en dat alles met een prachtig uitzicht op de sneeuwtoppen!
Na een, dankzij het beekje, heerlijke nachtrust weer naar de Interstate en op weg naar Golden. Dit wordt onze laatste camping, van hier is het nog ongeveer een drie kwartier naar het inleveradres van de camper. Onderweg reden we heel lang mee met racefietsers, er was kennelijk een wielerronde. Op sommige stukken was er zeker geen goed alternatief en mochten de fietsers op de vluchtstrook van de snelweg. Op de matrixborden werd er voor gewaarschuwd en werden de auto’s verzocht op de linker weghelft te rijden. Heel apart, al die racefietsen op de Interstate.
Omdat we vandaag niet zo’n grote afstand hoefden te rijden, hebben we een ommetje gemaakt via Nederland. Een klein plaatsje, niets bijzonders, maar we wilden natuurlijk een foto met het naambord. Gelukkig was er ook nog een leuke braderie, we hebben gezellig rondgeneusd. Een bewoner vertelde dat dit dorp in 1874 was gesticht door Nederlandse goudzoekers.
Om drie uur op de camping aangekomen, prachtige camping, prachtig zwembad en zowaar: schoon sanitair, maar wel weer een heel drukke weg. We kunnen vanaf ons plekje zwaaien naar alle voortrazende auto’s, jammer!
We hebben hier een lijst gekregen met heel veel kerkdiensten in de omgeving, helaas staan er geen tijden bij en de bijbehorende telefoonnummers geven aan dat er niemand meer bereikbaar is, dus gaan we nog even zoeken of we iets te weten kunnen komen. Nog even voor bedtijd op stap!

Dag 24

Nou, gisterenavond nog in het donker met de camper op stap geweest om een kerk te zoeken, de bedoeling was the Methodist Church. Maar dat viel tegen, en na een paar keer bijna spook gereden te hebben zijn we maar terug gegaan naar de camping in de veronderstelling dat het bij daglicht een fluitje van een cent zou zijn. En de tijd gokken we dan maar, 9.00 uur beginnen lijkt ons een mooie tijd. Maar het zoeken viel tegen. Met de getekende plattegrond die we op de camping gekregen hadden konden we helemaal niets. Zodra we dachten dat we de goede weg gevonden hadden zaten we er weer helemaal naast. Gelukkig passeerden we onverwacht de Presbyterian Church, en gezien het feit dat er druk geparkeerd werd gingen we er vanuit dat er om 9.00 uur een dienst zou zijn. Dus spontaan van kerk veranderd:). Leo dacht dat het een wat degelijkere gemeente zou zijn dan de Methodist Church, maar fout, het was meer mijn soort:). Om te beginnen stond er bij de ingang een stevige zwarte meneer en ik kreeg meteen een stevige hug! De dienst begon met het zingen van een paar opwekkingsliederen die we ook in het Nederlands kennen; dus we konden fijn meezingen, de Engelse tekst was te lezen op een beamer. Er werd iets vertelt over het jongerenwerk dat ergens in de staat gedaan was en een echtpaar dat 45 jaar getrouwd was werd toegezongen. De preek was wat moeilijk te volgen, ging voor ons iets te vlug. Maar er ging veel warmte van de dienst uit en de preek was echte Evangelie prediking, we waren blij dat we geweest zijn!
Gelukkig konden we de camping weer terug vinden, en omdat we ons plekje wel erg lawaaierig vonden hebben we meteen gevraagd om een ander plekje, en dat kregen we ook. Achteraan op de camping, een stuk rustiger. En zo werd het een echte rustdag, lekker in de zon lezen, koffie drinken, enz. Zo lui, dat ik zelfs geen foto’s gemaakt heb.
En we moesten ons natuurlijk ook nog mentaal voorbereiden op ons vertrek naar huis! Morgenochtend moeten we uiterlijk om 11.00 uur de camper inleveren in Denver, en worden we naar de luchthaven gebracht. Om 14.15 uur vertrekken we dan naar Atlanta voor een tussenstop en daarna naar Amsterdam. Vanwege het tijdverschil hopen we pas dinsdagmiddag om 13.05 uur daar aan te komen. Dat wordt een lange zit!
En dat is dan echt het einde van onze Amerika-reis. We kunnen terug kijken op vreselijk veel moois, en wie interesse heeft in nog meer verhalen en nog meer foto’s is van harte welkom aan de Voorne!
Nu alvast bedankt voor jullie meeleven, meelezen en de leuke reacties! Tot ziens!