Dag 8

Zo, dat was echt koud! En dan ook nog een camping zonder stroom, zonder douches en zonder warm water, dus met ijswater wassen en tanden poetsen. Na een snel ontbijt meteen op pad met de camper en met de verwarming hoog, even op temperatuur komen. Net van de camping af stonden er heel veel auto’s langs de weg en dat betekent dat er wat te zien valt, en jawel: alweer een beer!!! En heel dichtbij de weg, we hebben een tijdje staan kijken. Waarschijnlijk zag hij een dier in een hol kruipen en had hij trek in een ontbijtje, dus met een voorpoot ging hij aan het graven. Af en toe stak hij zijn kop in het gat om te zien of hij al vorderde. Geweldig om te zien. Na een tijdje gingen we maar weer verder, je zou bijna vergeten dat er hier meer te zien is dan een beren :). Vandaag hebben we de noordelijke loop van het Yellowstone Park gereden. Eerst kwamen we langs de Mud Vulcano en de Sulphur Caldron. Bubbelende modderpoelen met veel zwaveldamp. We hebben er een korte trail gelopen om de diverse poelen te zien. Bijzonder, maar wat een stank. Zelfs uit de rioleringput kwam damp. Daarna via een prachtige route over de Dunraven Pass, met veel sneeuw, naar de Roosevelt Lodge. Ook daar weer een stukje gelopen naar een gigantische waterval en even geluncht. Kort daarna zagen we weer een paar auto’s staan en daar kwam een zwarte beer. De andere beren die we zagen waren grizzly-beren, dit dus een zwarte. Hij kwam vlak bij de weg aansjokken en kwam op ons af. Meteen kwam er een ranger aan en begon paniekerig te roepen dat iedereen in de auto’s moest.. Nu waren wij zelf al zo slim, want deze beer kwam zo dichtbij dat ik zelfs het raam maar dicht gedaan heb. Met een handvol steentjes stuurde de ranger de beer de andere kant op zodat het verkeer geen risico liep. Wauw, wat was dat gaaf! En wat een prachtbeest! Daarna door naar Mammoth Hot Springs, waar we een trail gelopen hebben langs en boven terrassen met bubbelende en stomende gaten, waaruit water kwam dat over de bergrotsen van travertin liep en door verschillende mineralen prachtige kleuren op de rotsen maakte. Heel bijzonder! Veel oranje en geel, en de zon (die er soms ook was) kwam er ook nog eens een mooie glans op, spectaculair. De wandeling was nogal flink omhoog en omlaag, dus de koffiepauze was verdiend. Deze hadden we nodig om meteen de batterijen van het fototoestel op te laden omdat dat op de camping niet kan. Dan is het toch lastig om geen stroom te hebben. Overigens hebben we ook al twee dagen geen bereik met de telefoons en geen internet, dus deze berichtjes moeten even wachten tot we Yellowstone Park uit zijn.
Na de koffie-break weer zuidwaarts, en het wordt eentonig, alweer beren gezien, een moeder met twee jongen, alweer wauw! Ik word wel op mijn wenken bediend hoor. Bij Norris gestopt voor het geiser basin. Alweer gewandeld en naar een mooie geiser gekeken. En zo kwamen we uiteindelijk op de camping bij Madison terecht. Deze camping hadden we meteen gisterenavond op de vorige camping al besproken, dan weet je zeker dat je een plekje hebt, maar nodig was het niet. We staan heel mooi aan de rand van een bos, en hopen dat de dieren de camping met rust laten. Overigens vind je overal beren-waarschuwingen: geen eten(sresten) buiten laten e.d.
Om 21.30 werd er op de camping door een ranger een presentatie gegeven over het Yellowstone Park. We zijn er ook naar toe geweest, het was erg mooi maar het duurde ons te lang en het was in de open lucht, dus koud. Onze zaklamp vergeten dus in het donker terug naar de camper, foutje, zo loop je dus het risico beesten tegen te komen. Weer gauw naar bed, want we hebben hier geen stroom, maar wel problemen met de accu. Als die bijna leeg is, gaat het waarschuwingssignaal van de koolmonoxide indicator schel piepen als waarschuwing dat de stroom wegvalt; daar is maar een oplossing voor: alle lampen en pomp uit, en naar bed!

Dag 9

Nadat we met een klein beetje koud water ons ochtendtoilet gemaakt hadden, bleken we echt een probleem te hebben. Accu was niet gewoon leeg maar gewoon aan het eind van zijn accu-leven. Dan doet echt niets het meer. We hebben wel een generator, (die je niet mag gebruiken tussen 20.00 en 8.00 uur, dus wat heb je er aan) maar die kan alleen gestart worden op, jawel, de accu! En ook de slide-out wilde niet in-sliden, dus een echt probleem. Road Bear (het verhuurbedrijf) gebeld, (vanuit een telefooncel, nog steeds geen bereik met onze eigen telefoons, meteen geprobeerd naar Nederland te bellen, lukte dus niet) en na de slide-out handmatig naar binnen geduwd te hebben, moesten we op weg naar een garage voor de accu. Maar de slide-out wilde niet blijven zitten, bij de eerste bocht gleed het onding weer naar buiten. Om een lang verhaal kort te maken: na veel gebel en gedoe zijn we vertrokken richting Old Faithful waar niet alleen geisers waren, maar ook een pompstation met monteur. Onderweg nog gestopt bij het Midway Geyser Basin, waar we een werkelijk prachtige geiser gezien hebben met onwaarschijnlijk mooie kleuren. Het was even wachten tot de wind steeds even de stoom wegwaaide, en dan konden er foto’s gemaakt worden. Echt heel kleurrijk. Na deze wandeling over alweer een trail reden we naar de Old Faithful. Eerst dus naar het pompstation waar de diagnose was: accu’s kapot. Road Bear gaf toestemming om deze te vervagen en dat was gelukkig zo gedaan. De slide-out was een ander verhaal, daar zag deze monteur ook geen snelle oplossing voor, dus voorlopig maar met de hand het ding in en uit duwen en klem zetten zodat hij binnen blijft.
Al met al toch even zoet geweest en de Old Faithful had al gespoten toen wij er kwamen, maar de Grand Geijser, die een keer in de negen uur een uitbarsting heeft, zou om 14.20 spuiten, met een speling van 2 uur er voor en 2 uur er na. Wij kwamen om 14.00 uur in het Visitor Center en zij gingen meteen informeren, maar de Grand had nog niets gedaan. Wij in hoog tempo er naar toe gelopen en dan moet je uiteindelijk toch nog een uur geduld hebben maar dat was het waard: hij spoot met een hoogte van minimaal 48 meter en dat hield hij een minuut of 10 vol. Geweldig, wat een explosie van water en stoom! Na afloop kreeg hij applaus, en dat vond hij wel leuk want als dank begon hij nog een keer en misschien nog wel hoger dan de eerste keer, echt fantastisch!!! Dankzij de camperproblemen was het later geworden dan gepland, dus we hielden het verder voor gezien en zijn vertrokken richting zuidelijke uitgang van het Yellowstone Park. Onderweg een prachtige hoge route met veel sneeuw en prachtige vergezichten. We bleven ons verbazen over zoveel moois! Net voor het Grand Teton National Park kwamen we op camping Flagg Ranch Resort, heel dure camping zonder internet, vuil toiletgebouw, maar wel warme douches, en daar waren we, na een aantal dagen zonder, wel aan toe. Morgen zou hier ook een kerkdienst zijn in de open lucht, dus hopen we maar dat het morgen droog is. Tot nu toe viel het mee, wel koud, maar een paar druppels regen. Hier is de temperatuur al wat beter, we gaan de goede kant op. De monteur vertelde overigens dat toen wij aan het ontbijt zaten er bij de Old Faithful anderhalve centimeter hagel was gevallen. Op de camping regende het slechts:).

Dag 10

naar het punt waar de ‘kerkdienst’ gehouden zou worden in de verwachting dat het niet door zou gaan vanwege de regen. Maar 2 jongeren van een soort evangelisatieteam en nog een belangstellende stonden al te wachten. Helaas kwamen er na ons geen mensen meer bij, dus het was een zeer kleine bijeenkomst in de regen, maar met een prachtig uitzicht op de besneeuwde bergen. We hebben met elkaar gezongen en de jongelui lazen een paar stukjes uit de bijbel en hielden een meditatie. Heel bijzonder om zo met elkaar te zijn! Na afloop hebben we met de jongelui nog koffie gedronken en nagepraat. We hebben veel bewondering voor jongeren die op deze manier vrijwilligerswerk doen.
Na afloop met de camper naar het andere eind van het park gereden in de hoop dat we daar weer bereikbaar zouden zijn voor de rest van de wereld. En ja, halverwege het park lukte het om Lisette even te bellen. Gelukkig niets bijzonders gebeurd, het is toch vervelend als je op geen enkele manier contact kunt krijgen. De route door het betrekkelijk kleine Grand Teton NP was heel mooi, maar waarschijnlijk nog mooier met mooi weer. Nu regende het de meeste tijd en daardoor waren de bergen slecht te zien. De natuur hier lijkt op de Alpen, mooie bergen met alpenweiden, heel lieflijk. Onderweg nog een Moose gezien, en volgens omstanders lag er een jong bij. Ik kon dat niet zien met het blote oog, maar er waren mensen die veel te dichtbij kwamen en de vrouwtjes-moose kwam niet van haar plaats, maar was heel alert. En waar dan ineens al die mensen vandaan komen…… Nu we op de computer de foto’s bekijken zie je voor de Moose wat extra pootjes, maar het blijft een zoekplaatje!
Onderweg kwamen we door Jackson Hole, een gezellig toeristisch stadje, met een soort overkapping langs alle winkels, een beetje westernachtig, heel leuk. Nu staan we op een KOA-camping net voorbij Jackson, een kleine modderige camping aan de doorgaande weg. Niet gezellig, maar wel internet!!! Eindelijk ook de stukjes van de afgelopen dagen kunnen plaatsen, en de mail kunnen lezen. Een fijne rustige dag gehad, en nu lekker lezen en koffieleuten. Morgen een lange rit voor de boeg, naar Salt Lake City, en misschien dat daar de camper (de slide-out) gerepareerd kan worden, er is daar ook een vestiging van Road Bear.
*Voor de geïnteresseerden staan er inmiddels foto’s van de camper bij het kopje ‘Welkom’, aan het begin van deze verslagen. Wij zijn met Hans en Arienne Spanje Anders Campers begonnen met het idee: dat kunnen we beter, en ja, dat is ook zo :)! Over mooi kun je verschillend denken, maar hier ontbreekt e.e.a. Maar we redden ons wel hoor :)!

Dag 11

Vandaag vanuit Hoback Junction vertrokken naar Salt Lake City. Nog steeds somber weer: grijs en regenachtig. De omgeving was zoals in b.v. Oostenrijk, groene bergen met beekjes, heel mooi, maar door het weer werden we er niet vrolijk van. Onderweg langs het Bear-lake, waar een mooi strand zou zijn. Strand niet gevonden, en toegang naar het meer afgesloten vanwege hoog water. Nou, ja, het was toch koud en nat, dus wat heb je aan een strand. Na overleg met Road Bear in Logan een RV-garage bezocht om de slide-out te repareren. Eindelijk gevonden, maar we moesten tot woensdag wachten om aan de beurt te komen voor reparatie. Ja, daag! Weer gebeld met Road Bear en afgesproken dat we morgen naar een garage in Salt Lake City gaan. Wat een gedoe. Vanmiddag om 15.30 bij Salt Lake City aangekomen en meteen even doorgereden naar het Salt Lake. Wauw, wat groot, maar gezien het giga grote aantal dode vogels op het strand hebben we er maar vanaf gezien om het meer in te gaan: ze moeten toch ergens van dood gegaan zijn, dus maar geen risico nemen. Bij het strand was het Saltair, een restant van een soort ‘Kurhaus’, waar vroeger veel bekende musici hebben opgetreden en waar kon worden gedanst en van binnen vandaan in zee gezwommen. Vroeger een prachtig gebouw, volgens de foto’s, maar tot 2 x toe afgebrand en het overblijfsel is niet fraai meer.
Daarna op zoek naar de camping. Goed verzorgde camping, met zwembad en hot tub. Hoewel we al een lange dag achter de rug hadden zijn we toch met een shuttle-busje naar de zeer bezienswaardige tempel van de mormonen gegaan (Salt Lake City is het centrum van de mormonen). Daar kregen we een rondleiding door twee jonge dames, die ons van alles lieten zien en ons van alles over de gebouwen en hun geloof vertelden. De tempel zelf is niet toegankelijk voor het publiek. Zolang het over de bijbel ging waren we het wel eens, het boek van Mormon konden we niet veel mee. Verder weten we er te weinig vanaf om in discussie te gaan. Maar er waren prachtige schilderijen van Bijbelverhalen en een maquette van Jeruzalem. We zijn ook in de zaal geweest waar concerten werden gegeven en waar een geweldige akoestiek was. Een van onze gidsen liet voor in de zaal een paperclip vallen en dat was in de zaal duidelijk te horen! Ook lieten ze een opname van hun koor horen. In één woord prachtig.
Nadat we weer met een busje (van de kerk) naar de camping gebracht waren, gingen we, hoewel het al 20.30 uur was en we nog steeds niet gegeten hadden, eerst even lekker zwemmen en bubbelen in de hot-tub. Toen nog warm eten en daarna hoorde men een flinke klap: ik stortte in! Geen verslag meer maar gauw naar bed!