Maandagochtend, en tijd om weer verder te trekken. Ons volgende reisdoel was Safi, bekend om de pottenbakkerskunst. De geplande route was over de N1, maar het leek ons leuker om de kustroute te nemen, op de kaart aangegeven als bezienswaardig en dat was het ook. Mooie uitzichten over de oceaan, helaas was de weg van niet zo'n beste kwaliteit en af en toe overspoeld door modder. Toen we even stopten voor een foto werden we ingehaald door één van de andere campers en al gauw bleek dat er zelfs nog één voor ons uit reed. Na ongeveer 60 km hobbelen meldde deze zich per telefoon bij Hans en Nancy die via de N1 reden, met de boodschap dat hij niet verder kon omdat de weg geblokkeerd was. Zodoende  kregen nummer twee en wij de boodschap dat we om moesten keren. Even op elkaar gewacht en al snel konden we met drie campers terug naar bijna het beginpunt, om via de N1 alsnog naar Safi te rijden. Toen weer een berichtje: de N1 was ook niet haalbaar voor de campers vanwege alle modder en wegopbrekingen, Hans en Nancy kwamen ook terug. Kortom: Safi onbereikbaar!  De regen van afgelopen dagen heeft wat overhoop gehaald! Na alweer een overleg  werd besloten om, na drie uur rijden, Safi dan maar te schrappen en naar het volgende programmapunt te rijden: Marrakech.  En zo kwamen we aan het einde van de middag aan op camping Ourika Camp, ten zuiden van de stad, waar we een paar weken terug ook al waren. Prima camping, mét wasmachine! Jammer van de pottenbakkerskunst, maar volgens Hans is dat heel simpel: ze trekken aan een homp klei, geven er een trap tegen en snijden er een stukje af en tatterata: een tajine! Nou, daar hoeven we natuurlijk niet zo'n eind voor te rijden:).

De volgende dag hadden we geen haast want toen liepen we ineens voor op het schema. Rond drie uur 's middags reden we naar het centrum van Marrakech waar we op een parkeerplaats bij de Koutoubia moskee met de campers konden staan voor een paar nachten. Hoewel het midden in het centrum was hadden we geen last van lawaai, behalve dan de moskee, 's morgens om half zes! Als een soort echo hoorden we dan ook de andere moskeeën, maar dat was ver genoeg weg. Vanaf de parkeerplaats gingen we meteen de eerste avond al naar het Place Jeema El-Fnaa. De naam betekent 'het plein van de doden' en herinnert aan de tijd dat hier misdadigers werden terechtgesteld en hun hoofden als afschrikwekkend voorbeeld op palen werden gestoken. Het is nu de levendigste plek en de grootste toeristentrekker van Marrakech. 's Avonds wordt het omgetoverd in één groot openluchttheater met slangenbezweerders, waarzeggers, verhalenvertellers en vele, vele koks die hun etenswaren aanprijzen in hun stalletjes. Alles is er te koop: gegrilde kebabs, soep, vis, couscous, salades, sapjes, dadels, schapenkoppen en -hersenen, je kijkt je ogen uit. Te midden van die chaos hebben ook wij gegeten: niet duur, matige kwaliteit en takke-herrie!

De volgende morgen onder leiding van Hans met elkaar door de souk gelopen om wat wegwijs te raken. Vandaar naar Palais de la Bahia, waar we prachtige plafonds, deuren en vloeren zagen en naar het El-Badi paleis, een ruïne waarvan vooral het uitzicht vanaf de muren erg mooi is. Op een dakterras van een restaurantje heerlijk pastilla gegeten en daarna nog naar de graven van de Saädieten. Vooral de ruimte met de graven van de belangrijkste Saädietensultans was indrukwekkend-mooi! Tot slot nog langs de beste patisserie (!) en daarna konden we op eigen gelegenheid nog wat door de souk lopen. Het is maar goed dat iedereen bereid is je de richting naar het grote plein te wijzen, anders zou je er gigantisch verdwalen. Al die kleine donkere straatjes met al die winkeltjes! Uiteindelijk bekaf weer naar de camper waarbij we weer dat vreselijke verkeer moesten trotseren om weer bij de parkeerplaats te komen.

Marrakech: je moet het gezien hebben, heel sfeervol, maar super chaotisch, en wat ons betreft: een dagje minder mag ook wel, dus de volgende dag zijn wij eerder vertrokken naar de volgende bestemming: Cascades d'Ouzoud. Mét ons nog twee andere campers, en net buiten de stad kregen we telefoon van één van hen: onze camper maakt een raar geluid, we vertrouwen het niet, zijn jullie in de buurt? Ja dus, en afgesproken dat we bij elkaar zouden blijven. Dat werkte ongeveer één kilometer, toen stopte hun camper er mee. Hans gebeld, garage gebeld en de derde camper was er ook al gauw dus het was gezellig tijdens het wachten op de hulptroepen. Het kon niet anders: uiteindelijk is de pechcamper opgeladen (wat op zich al heel spannend was) en konden wij na 3.5 uur onze reis vervolgen. Zodoende waren we pas om 17.00 uur op de camping bij de Cascade waar we meteen maar ons avondeten besteld hebben. Aangezien tajines soms lang op het gas staan is het gebruikelijk om van te voren op te geven wat je wilt eten en een tijd af te spreken. Heerlijk gegeten en vroeg de mand in!

Aangezien er regen voorspeld werd voor de volgende middag zijn we 's morgens maar meteen aan de wandel gegaan naar de waterval. Berg-af gaat natuurlijk lekker en bij de kloof aangekomen was het trappetjes af met aan beide kanten winkeltjes met souvenirs. Er werden ook winkeltjes bij gebouwd en we werden steeds ingehaald door ezeltjes met zand beladen. Soms zo zwaar beladen dat ze bijna door hun achterpoten zakten: zielig! Bij een uitzichtspunt kwamen we tot onze verbazing apen tegen! Van beneden af hadden we een prachtig zicht op de waterval die zich in drie etappes naar beneden stortte. Met bootjes kon je er ook naar de overkant om daar weer naar boven te klimmen, maar ook hier had de regen flink huis gehouden: alles onder de modder, ook de winkeltjes op de bodem van de kloof, dus dezelfde weg terug was de beste optie. En dat was een hele klim, al die trappen weer op. Via een ander pad kwamen we nog boven de waterval uit wat ook heel mooi was om te zien. Toen we hijgend terug kwamen op de camping, weer dat hele eind omhoog, waren er al een paar van de groep aangekomen. Helaas trok de lucht goed dicht en begon het halverwege de middag te regenen.

Ook de volgende dag was er veel regen voorspeld maar dat viel gelukkig mee. Al vroeg vertrokken we want we hadden een lange dag voor de boeg: 325 km naar bergmeer 'Aguelmame Sidi Ali', dat op 2000 meter hoogte ligt. De gemiddelde snelheid ligt hier niet zo hoog, dus hebben we steeds veel tijd nodig om ergens te komen. Onderweg weer genoten van de prachtige natuur en de voorspelde regen bleef uit. Toen we eenmaal in de richting van de bestemming kwamen, zagen we steeds meer sneeuw. Onderweg natuurlijk regelmatig gestopt voor 'kerstfoto's'. Maar hoe hoger we kwamen hoe kouder het werd. Bij het bergmeer aangekomen was er een kleine verharde plaats waar we de campers kwijt konden en nadat we ons dik aangekleed hadden zijn we meteen maar een wandeling langs het meer gaan maken, want de lucht werd steeds dreigender en het begon al wat te druppen. En koud dat het werd! Twee graden, daar hadden we niet op gerekend. En aangezien ik een superkoukleum ben lag ik in bed met nachthemd, legging sokken en vest onder een dekbed, slaapzak en fleece deken. En 's morgens tanden poetsen met ijswater valt ook niet mee! Gelukkig bleven we maar één nacht op deze hoogte, dus gingen we verder naar Fez.