6 7 en 8 aug (318, 75 en 0 km)

Bij de grens werden we bijna besprongen door mensen die geld willen wisselen. Dat doen wij liever bij de bank, maar de verzekering en de invoer van de camper moeten contant betaald worden in plaatselijke valuta, dus geen keus. Gelukkig hadden we nog een voorraad Amerikaanse dollars, dus hadden we in een mum van tijd een stapel Kwacha's. Dat gaat niet passen in de portemonnee! Na heel veel papieren en gedoe konden we na een uur eindelijk onze reis voortzetten. En geweldig: meteen goed asfalt!!! Dat schiet op. Weer een tweebaansweg, nu niet alleen met wandelaars in de berm maar ook veel fietsers op de weg. Passeren  is soms een kwestie van goed mikken:). Wel zag het er meteen heel levendig uit. In het centrum van Liwonde vonden we een internetcafé (wat een groot woord voor dit hokje, zie foto's) waar we een dongel konden kopen maar waar nog wel e.e.a. aan aangepast moest worden. De dame aldaar zou aan de slag gaan en de volgende dag zouden we weer langs gaan. Het laatste stukje naar het Liwonde N P en vandaar nog 30 km hobbelpad door het park, langs bokkies en olifanten, naar de camping. Er waren wel campings korter bij de stad, maar deze moest echt de moeite waard zijn. Nou, moeite was het wel, maar het was het absoluut waard. De camping aan rivier de Shire was bij een lodge en was niet omheind, dus er liep wel het één en ander rond. Ook was er maar een paar uur stroom per dag, dus om 21.00 uur was het aarde-donker en hoorden we nog alleen de geluiden van de omgeving, krakende takken en het geknor van vele nijlpaarden!  's Nacht veel gerommel rond de camper maar vanwege het donker natuurlijk niets te zien.

De volgende morgen veel olifantenpoep op de camping! Al vroeg met een boot mee om dieren te kijken in en langs de rivier. We waren samen met een Nederlands gezin die in de lodge logeerden. Zij vertelden dat ze eerst in een tentje op de camping stonden en 's nacht wakker werden van een olifant die naast hun tentje van een boom stond te eten. Toen de olifant even niet keek zijn ze gauw in de auto gaan zitten en hebben daar de rest van de nacht doorgebracht! En de volgende dag een lodge gehuurd! Zodoende zijn we weer eens de enige kampeerders. We wachten het maar af. Tijdens de boottocht veel krokodillen, nijlpaarden en vogels gezien, prachtig. Terug op de camping in het gezelschap 4 zwijnen, apen en eekhoorntjes koffie gedronken en  daarna weer 30 km naar Liwonde voor de dongel (hoi, we hebben weer internet) en weer 30 km terug hobbelen naar de camping. Onderweg nog twee olifantenmoeders met baby's gezien, gaaf! En na het avondeten in het donker voor de camper wachten op olifanten of andere verrassingen, maar we hoorden alleen geluiden, te donker om iets te zien. De volgende morgen meteen al veel belangstelling van de apen toen we buiten wilden ontbijten. Op allerlei manieren probeerden ze ons eten te bemachtigen, één kwam er zelfs gewoon de brooddoos van tafel halen en Leo had zijn handen er aan vol om de doos te redden! In het menu links is het verhaal te lezen. Verder is de was weer voor ons gedaan en hebben we 's middags nogmaals een boottour gemaakt. Geweldig, wat een nijlpaarden en krokodillen hebben we weer gezien, ongelofelijk! Ook weer heel veel mooie vogels en ook nog een olifant die bij de rivier kwam drinken. Er zijn van die plaatsen waar je zou willen blijven, maar we zijn al weer langer gebleven dan gepland, dus....

9, 10 en 11 aug (224, 0 en 0 km)

Na het ontbijt weer naar de uitgang van het park gereden en onderweg zagen we een heel stel olifanten. We hebben de motor afgezet en zijn rustig een tijdje blijven kijken. Er waren een paar kleintjes bij die nog bij de moeder dronken, geweldig om te zien. Onze reis voortgezet naar Lake Malawi. Onderweg kwamen we door verschillende dorpjes en het viel ons op dat er veel moskeeën (of eigenlijk moskeetjes) te zien waren en ook aan de kleding zagen we dat er veel moslims wonen.  Dat hadden we hier eigenlijk niet verwacht, wel in Tanzania.

De weg naar Lake Malawi was wel geasfalteerd en redelijk goed, al hobbelde het wel door alle gerepareerde stukken. We vonden een plekje bij de lodge Chembe Eagles Nest, maar om daar te komen hadden we echt de 4 x 4 nodig. Een deel van de weg en een brug waren verdwenen en via een droge rivierbedding met een dikke laag los zand moesten we oversteken. Gelukkig heeft onze camper daar geen problemen mee, eigenlijk vinden we dat soort dingen wel leuk! De lodge ligt wel erg afgelegen en we hebben geen supermarkt meer kunnen vinden die open was, want het was vandaag een feestdag en om morgen weer zo'n eind te rijden naar de bewoonde wereld, daar voelen we niets voor en overmorgen is het zondag, dus dat wordt creatief doen met wat we nog op voorraad hebben.

Zaterdagochtend werden we om 10.00 uur opgehaald met een motorboot met afdakje, waar al een vis op lag te drogen. We gingen naar een onbewoond eiland in het Malawimeer. Eigenlijk zouden we daar gaan snorkelen, maar bij nader inzien durfden we dat toch niet aan. Bij de GGD zijn we voor Bilharzia gewaarschuwd. Het is wel mogelijk om over 6 weken te laten testen of we Bilharzia opgelopen hebben, maar dan moeten we op zoek naar een kliniek en dan eventueel een pil slikken om de beestje teniet te doen. Ze kunnen hier alleen niet zeggen of die pil combineert met de medicijnen die we al slikken. En al dat gedoe om een uurtje te snorkelen.... laat maar. Dus naar een strandje waar we heerlijk in de zon gelegen hebben terwijl captain Symon onze lunch klaarmaakte, samen met nog een paar captains, want er was al een groepje chinezen aanwezig. De vis, die al op het dak van de boot lag te drogen, mocht hier verder drogen op een rotsblok, gezellig voorzien van vliegen. Intussen werd alle groenten gesneden en aardappels en rijst klaargemaakt (= gekookt in water uit het meer). Daarna werd de vis gewassen in het zelfde meer waar ik net een foto had gemaakt van moeders die daar de luierwas deden! De afgespoelde vis werd op een mokoro (uitgeholde boomstam waar mee gevaren wordt) te drogen gelegd, en onze bordjes werden ook vast in het meer omgespoeld. Ga je niet snorkelen i.v.m. Bilharzia, leggen ze deze (onzichtbare) beestjes gewoon op je bord:) Verstand op nul en eet smakelijk! Maar hoe dan ook: het was heerlijk! Na de maaltijd werden we nog verrast met een optreden van de Chembe Eagles Band, een paar jongetjes die met eigengemaakte instrumenten muziek maakten en dansten en zo wat geld probeerden te verdienen. Echt heel leuk! Met de boot nog vissen gevoerd zodat we ze goed konden zien en geprobeerd visarenden te lokken met vis, helaas lukte het niet om ze dichtbij te krijgen.

Terug op de camping met Symon, die in het dorp naast de camping woont, afgesproken dat hij ons morgenochtend versgevangen vis komt brengen, kunnen we zelf vis bakken, lekker. Later op de middag zijn we nog even door het dorp gewandeld. De bewoners leven van de visvangst en op het strand en in het dorp staan hele lange tafels waar de vis op ligt te drogen. 's Morgens om 6.00 uur is het steeds een drukke boel, want dan komen de vissers terug met de vangst en loopt het hele dorp uit. Het dorp zelf ziet er heel armoedig uit, maar de mensen zijn heel aardig. Iedereen roept gedag of zwaait, en al heel snel liep ik met aan ieder hand twee kleine kindjes. Plaatjes, met die grote donkere ogen. We wilden wat boodschapjes doen, maar kwamen niet verder dan een fles drinken. Het aanbod was heel beperkt en grotendeels onbekend.

De volgende dag stond Symon bij het ontbijt al bij onze camper met een grote vis! Iemand uit het restaurant heeft hem voor ons schoongemaakt en gefileerd. Die dag hebben we lekker gelezen in de zon. Het begint nu al goed warm te worden, ook 's nachts koelt het niet meer zo af. Terwijl we zaten te lezen liep er een varaan voorbij, een flinkerd. Ook Sjakie en zijn vriendjes lopen hier weer rond, alleen zijn deze iets minder opdringerig. Na dit rustdagje gaan we morgen weer verder.

12, 13, 14 en 15 aug (187, 128, 136 en 0 km),

Na een warme nacht met veel lastige muggen zijn we vertrokken naar Midden-Malawi. Onderweg in Salina boodschappen gedaan. Daar zijn diverse supermarkten die allemaal wat verkopen, maar nooit alles wat je nodig hebt, dus heb je er verschillende nodig. Toen we verder reden naar Senga Bay kwamen we langs een rij souvenirkraampjes waar we zelfgemaakte autootjes van gedroogd gras zagen staan. Daar hebben we gevraagd of ze ook onze camper na konden maken, en volgens de bijbehorende meneer was dat mogelijk. In een mum van tijd ben je dan omringd door een hele groep mensen en iemand maakte met zijn telefoon foto's van onze camper. Over twee dagen kunnen we het resultaat ophalen, ben benieuwd!

In Senga kwamen we op camping Sunbird Livinstonia Beach, een mooie camping pal aan het strand van het Malawimeer. Helemaal goed!

De volgende dag op stap naar de hoofdstad, Lilongwe. Allereerst naar een Nissangarage want onze airco werkt niet  goed. Tot nu toe geen probleem, maar nu wordt het steeds warmer, dus die kunnen we wel gebruiken. Tja, en toen begon het feest. Het was twee uur rijden naar Lilongwe, en om 10.30 uur kwamen  we bij de garage. Vervolgens had men een uur nodig om ons te registreren als klant (de dame zocht zich suf op het toetsenbord van de computer naar de juiste letters:( ) en toen bleef er maar een half uur over voordat de lunchpauze begon..... Wij zijn intussen maar gaan shoppen, maar dat is ook geen pretje in zo'n warme stoffige stad. We zijn er inmiddels al lang van overtuigd dat we nooit meer schoon worden! Weer bij de garage aangekomen, dachten ze dat de airco het weer deed en men wilde dat even demonstreren: niet dus. Weer wachten. Toen het 16.00 uur werd kregen we te horen dat het niet meer zou lukken, om 16.30 uur sloot de garage, of we morgen maar terug wilden komen. Wij een camping gezocht in Lilongwe (midden in het stadsrumoer en vlakbij een moskee: welterusten) en de volgende ochtend om 8.00 uur ons weer bij de garage gemeld waar het grote wachten weer verder ging. Uiteindelijk kregen we te horen dat repareren niet mogelijk was, er moest een nieuwe compressor in, levertijd 3 weken, kosten 1000 euro! Toen waren we er echt klaar mee! Maar net toen we weg wilden gaan kwam er een meneer met een stropdas om (de baas?) en die wilde wel eens weten wat wij daar al twee dagen deden. Verhaal gedaan en hij bedacht dat het goed zou zijn nog even langs een aircobedrijf te rijden, misschien wisten zij een oplossing. Wij werden weer bij  de shoppingmall gebracht en de camper ging naar het aircobedrijf. Toen we om 14.00 uur weer bij de garage kwamen waren ze deze aan het wassen en wat denk je? Airco gerepareerd!!! En dat alles voor 90 euro! Om 15.00 uur reden we eindelijk weer richting de camping in Seng Bay. De dag toch nog leuk afgesloten, want toen we langs de souvenirkraampjes kwamen vroegen we even hoe het met onze minicamper stond en ja hoor, die stond al op ons te wachten. En gaaf!!! Wat knap om zoiets te maken. De man die dat gedaan had was best trots en wilde wel op de foto. Terecht!

En toen hadden we, vonden we zelf, wel weer een vrije dag verdiend. Bij het wakker worden liepen er apen over de camper en we waren net op tijd om het dak tegen te houden, door het gewicht van een grote aap dreigde het pop-up dak in te klappen. Ook tijdens het ontbijt moesten we weer heel erg opletten, ze halen alles bij je weg. Verder wasjes gedaan en in de zon gezeten. Morgen worden we weer actief.

16, 17 en 18 aug (341, 143 en 0 km)

De bedoeling was om naar een camping te gaan in Chinteche, maar de reis ging zo voorspoedig dat  we besloten door te rijden naar Nkhata Bay. Dat scheelt voor de volgende rit weer. De weg is nu nog steeds smal, maar goed te rijden, en met veel afleiding, want we komen door heel veel dorpjes. Bij Nkhata Bay vonden we een kampeerplek bij een lodge, hoog boven het Malawimeer gelegen, met een prachtig uitzicht vanaf het terras. De lodges zien er vaak mooi uit, met goed onderhouden tuin/gras, maar over het sanitair valt niets goeds te zeggen. Als ze van al die uren harken nou eens een half uurtje afnemen om te poetsen, dat zou een echte verbetering zijn. We zijn vaak heel blij met onze porta-potti!

Op het terras troffen we drie jonge vrouwen (bleken bij nadere kennismaking onze kokkinnen te zijn) die Boa wilden gaan spelen. Meteen gevraagd of ze het ons wilden leren en heel spontaan werden er stoelen bij getrokken en gingen we aan de slag. Het viel niet mee om het ze langzaam te laten doen,  ze doen hier in Malawi niet anders, maar uiteindelijk werd het ons een soort duidelijk:). Leuke meiden, veel plezier gehad. Na afloop van een paar spelletjes gingen ze gauw de keuken in om voor ons vis te bakken.

De volgende dag verder naar het Vwaza Marsh Game Reserve. De laatste 30 km richting het park waren echt heftig! Soms stonden alle vier de wielen van de camper op een andere hoogte, en maar schudden en schokken, gaaf! Bij aankomst bleek de camping opgeheven (we hadden al zeer slechte recensies gelezen, maar er was verder geen keus) en mochten we voor een huisje van de lodge staan, waar we het sanitair van mochten gebruiken. De huisjes liggen aan een meer, en wij konden de camper daarbij zetten. Eerst maar eens alles opgeruimd, de kastjes waren dicht gebleven tijdens de heftige rit, maar de pindakaaspot stond wel op zijn kop! Gelukkig was alles nog heel. Bij de kennismaking met de bewakers van het kamp werd gevraagd of we wilden douchen. Meteen gingen ze op zoek naar hout, en een fikkie stoken onder de 'boiler', en na een uur konden we de kraan aanzetten waaruit een kwartier later warm water kwam. Maar heerlijk gedoucht! Geen stroom, dus geen licht, vandaar op tijd onder de douche want om 18.00 uur is het hier donker. Het toilet was een echte, maar met een teil water er naast en een kan om door te spoelen. Onze overburen waren een paar groepen nijlpaarden, verder liepen er volop antilope, zwijnen en apen. Toen de zon onder was kwamen er een paar nijlpaarden uit het water om gras te eten, vlak bij onze camper. Soms zo dichtbij dat ik al klaar stond bij de deur om naar binnen te gaan. Ze zijn mij te groot! Maar ze lieten ons met rust. Ook kwam er nog een olifant achter de camper langs. Normaal is er op iedere camping bewaking, ook 's nachts, maar hier alleen overdag. Dan sta je daar toch echt heel eenzaam, maar als je je aan de regels houdt is er geen gevaar (zeggen ze). En de regels zijn: bij je camper blijven en overdag alleen op het open gedeelte lopen!  En dan lig je in je bed en hoor je geschuifel, gekraak, geknor en gesmak! Toen we 's morgens wakker werden, na toch prima geslapen te hebben, hoorden we weer apen op ons dak. Maar deze waren niet zo brutaal, dus we hebben rustig kunnen ontbijten. En maar zitten en maar kijken: wat indrukwekkend! Die kolossale nijlpaarden die maar liggen te knorren, ze zijn niet alleen lelijk, maar ze maken ook rare geluiden! Soms gingen ze staan en zagen we ook hun kleintjes. En omdat er verder geen andere mensen waren kwamen zelfs de bokkies dichtbij naar ons kijken. Genieten!!! 's Middags met de bewakers Sem en Jesiah Bao gespeeld, we worden er steeds beter in. We vinden het leuk dat ze enthousiast spelletjes komen doen. Die zitten natuurlijk ook maar de hele dag te zitten als het zo rustig is. Dat leren we van de mensen hier: zitten en niks doen. We kregen van iemand de volgende spreuk:

If you can spend a perfectly useless afternoon

in a perfectly useless manner

you have learned how to live.

Nou, dat lukt ons steeds beter! Na de kerkdienst van Zuilichem meebeleefd te hebben nog gauw even naar de douche: nijlpaarden in aantocht!

19 aug (205 km)

De eerste 20 km het park uit was natuurlijk weer zoals op de heenweg: we deden er een uur over. Daarna ging het van lieverlee beter. Opeens zagen we een bord met 15 km/u, dan moet er wel een slecht stuk komen. Tot onze verbazing kregen we toen een superstrakke snelweg, met strepen en vluchtstroken, met daarboven een groot bord met plaatsnamen. Het leek de A2 wel. Het duurde maar 100 meter, en er stond een bord langs de weg: present from Japan. We waren sprakeloos! Mocht een of andere hoge pief uit Japan dit lezen, (wat ik eigenlijk niet verwacht:)) geef dan de volgende keer dat u geld over hebt, iets nuttigs, b.v. asfalt om de gaten in de rest van het wegdek op te vullen! Ongelofelijk, wat onzinnig! 

Op de route naar het noorden kwamen we over een bergrug met prachtig uitzicht en vanaf de kant bekeken door heel veel apen, het blijft leuk. Ze zaten op de weg en soms trokken ze alleen hun poten even op als we passeerden, grappig. Op zoek naar een grote plaats, omdat we naar de bank moesten om weer stapels geld te halen, kwamen we in Karonga, in het noorden aan het Malwimeer. Daar vonden we een camping en besloten om de rest van de dag nog van het strand te genieten voor we naar Tanzania gaan. Aan het strand waren we de attractie van de dag, blijkbaar komen hier niet veel blanken. Toen er twee kleintjes bij ons kwamen staan gaf ik ze een snoepje, nou, toen was de rest van het strand er ook snel bij. Een heel rolletje mentos opgedeeld en toen waren ze niet weg te slaan. Ze wilden ook allemaal op de foto, dus een groepsfoto gemaakt en ze toen een Nederlands woord geleerd: doei! Toen konden we toch nog even rustig kijken naar de drukte aan het strand: er kwam een vissersboot aan, er werd kleding gewassen, er werden fietsen schoongemaakt en er kwamen koeien drinken. Levendige boel! 

We hebben nu weer internet dus konden we ook ons a.s. verblijf op Zanzibar regelen. We hopen dat in die periode de camper in een garage terecht kan, het is dan tijd voor onderhoud. Tot nu toe hebben we er al 7000 km opzitten, dus een beurtje kan tegen die tijd geen kwaad. Het nuttige met het aangename verenigen, heet dat:). Morgen de grens over, altijd weer spannend, en afscheid nemen van Malawi. We hebben er genoten: alweer een prachtig land en lieve, gezellige mensen.

Het verhaal gaat verder onder het knopje Tanzania.