Door het Atlasgebergte en eeuwenoude cederbossen  kwamen we bij de oudste koningstad van Marokko, Fez. Net binnen de oude stadsmuur, op het Place de Bab Bou-Jeloud hebben we overnacht en vanaf die parkeerplaats liepen we zo door de prachtige toegangspoort de medina in. De toegangspoort heeft prachtige tegelwanden, aan de buitenkant blauw, de kleur van Fez en aan de binnenkant groen, de kleur van de Islam. Meteen na aankomst even de medina ingelopen maar durfden niet van hoofdroute af, want het is daar een wirwar van kleine straatjes en deze komen niet automatisch uit op het plein, zoals in Marrakech. Overigens zie je toch veelal dezelfde soort winkeltjes, maar het is wel sfeervol om daar langs te lopen.

De volgende morgen onder leiding van Hans en Nancy echt door de kleine straatjes gelopen, eerst  naar de medresse, een koranschool. Een prachtig gebouw waar we op de binnenplaats konden kijken naar de mooi bewerkte muren en deuren. Na weer een aantal kleine straatjes kwamen we bij een (uiterst rommelig) bedrijfje waar de achterkant van de dierenhuid schoongeschraapt wordt. Vriendelijke mensen die het heel leuk vonden dat we kwamen kijken, de meeste toeristen gaan meteen naar de leerlooierijen en zien dit stukje bewerking niet. Het was overigens een enorme vieze bende, en dan ook nog al dat regenwater. Want regenen deed het! Heel bar!

En na een heel lange natte wandeling kwamen we bij de leerlooierij uit waar we konden zien hoe huiden bewerkt worden tot een lap leer. Eerst in baden met chemische vloeistof waar de haren van de huid gaan, wat vaak gebeurt door er met blote voeten in rond te lopen, maar in Fez is dit gemoderniseerd en staan de mensen die daar werken naast de baden en zijn redelijk beschermd tegen de chemicaliën. Verder zijn daar heel veel baden met kleurstoffen om de lappen te verven. Op dakterrassen en balkons hingen ze daarna te drogen. Wat een werk! Natuurlijk waren er winkels bij waar lederwaren te koop waren, heel veel leren jassen, riemen, tassen enz. Maar op zo'n toeristisch punt weten ze ook te rekenen. Wij hebben, terug in de souk, onze slag geslagen, een poef en een rugzak. Eigenlijk zeker zo leuk in zo'n klein winkeltje waar de eigenaar na het afdingen vriendelijk vraagt: are you happy? Nou, en of! Glimlachen, handen schudden, thank you, thank you, iedereen blij.

Na een aantal uren weer bij de camper terug, drijfnat. Geen gas voor de kachel, geen stroom, dus dat droogt wat lastig. Zodoende besloten we om de groep een nachtje te verlaten om op een camping in de buurt te gaan staan, met stroom. Konden we heerlijk drogen en opwarmen!

Van Fez naar Meknes. Daar was het even zoeken naar een parkeerplek, want de ene was niet bereikbaar en de andere was vol gaten en plassen, maar het is gelukt. Wandelend naar de beroemde stadspoort, de Bab el-Mansour, en verder naar de Dar el-Ma, een onderdeel van het koninklijk paleis. Deze bijzondere hoge vertrekken waren ten tijde van Sultan Moulay Ismaël (1672-1727) in gebruik als graanopslag, gevuld met provisie voor tijden van belegering en droogte. Weer buiten kwamen we langs het Bassin de l'Agdal, gebouwd als irrigatiereservoir en recreatiemeer.

Nog even in de souk rondgekeken, natuurlijk verdwaald en uiteindelijk, alweer, drijfnat weer in de camper.

De volgende stop was een gezellige kleine camping in Moulay Idriss. Daar kwam aan het begin van de avond, in het donker, de pechcamper weer bij de groep. De reparatie had wel een paar dagen geduurd, maar alles was weer in orde. Ze hebben wel een lange dag moeten rijden om weer aan te sluiten en mede daarom werd besloten om het programma weer eens om te gooien en de volgende dag lekker vrij te nemen. En aangezien de zon zich ook weer liet zien was iedereen daar enthousiast over.

De camping was klein, gezellig aangelegd, met zeer sober sanitair. Maar 's morgens rond 8 uur werd er getoeterd, de bakker, en dan werd er even later aan de camperdeur geklopt, de eigenaar van de camping, met voor iedereen een glaasje thee! Zo leuk!

Na het relaxdagje gingen we weer verder met het programma: naar Moulay Idriss, de heilige stad. Het stadje met zijn witte huizen staat op twee rotsachtige heuvels, dus dat werd weer trappen beklimmen. Vanaf een uitzichtpunt keken we op het mausoleum neer, met de graftombe van Moulay Idriss. Niet-moslims mogen het gebouw niet in vandaar dat we het van bovenaf hebben bekeken. Voor moslims is dit een heel belangrijke plaats, als zij hier vijf keer geweest zijn hoeven ze niet naar Mekka. Wel handig als je in het stadje woont! Terug naar beneden kwamen we langs een bedrijfje waar olijfolie werd geperst. Leuk om even te kijken hoe dat in zijn werk gaat. Er werd door een aantal groepsgenoten flink ingeslagen. In het centrum van het stadje was een gezellig pleintje met winkeltjes waar de daar beroemde noga verkocht wordt. Aangezien wij dat lekkerder vinden dan olijfolie hebben wij daar onze slag geslagen.

Met de camper nog even door gereden naar Volubilis, net even buiten Moulay Idriss, om de grootste opgraving van Marokko te bezoeken. Volubilis was een Romeinse stad van ca. 250 jaar voor Christus. Al wandelend in de stralende zon zagen we mooie zuilen, bogen en vooral veel mooie mozaïekvloeren. Een groot terrein waar we ons een tijd vermaakt hebben. Terug op de camping nog even heerlijk in de zon bij zitten komen van alle indrukken.

Op weg naar onze laatste overnachtingsplaats hebben we Chefchaouen bezocht. Toen we aan kwamen rijden zagen we het stadje al liggen: witte huizen met heel veel turquoise tinten, heel mooi. In het stadje was het een drukte, (vrijdag) en het was even zoeken naar een parkeerplek. Toen we die gevonden hadden zijn we de medina ingewandeld, om de blauw/witte straatjes en inkijkjes te bewonderen. Toen we op zoek wilden naar de souk kwamen we één van de andere campers tegen die vertelde dat de politie bij onze camper had gestaan, verkeerd geparkeerd. Wij er naar toe en er was geen politie meer, maar een paar mannen op een terrasje maakten ons duidelijk dat we op een taxi standplaats stonden. Dus maar gauw ingestapt en op zoek naar een andere parkeerplek. Die was er niet en na een tijd zoeken vonden we het wel welletjes. De route vervolgd en een eigen variatie genomen. Zodoende kwamen we op een weg langs een groot stuwmeer en door een mooie kloof. Heerlijk gepauzeerd in de zon en terwijl wij daar zaten zagen we aan de kust, waar we naar op weg waren, donkere wolken. Even de leiding gebeld die al op de volgende camperplek stonden en ja hoor: zwaar bewolkt. De keus was niet moeilijk, zolang mogelijk in de zon blijven zitten dan!

Toen het frisser werd zijn we doorgereden naar Cabo Negro, onze laatste stop. Daar hadden we een plek op de parkeerplaats van een heel leuk ingericht restaurant waar we een afscheidsdiner aangeboden kregen. Super lekker en super gezellig! Natuurlijk uitgebreid nagepraat over de reis, Hans liet op een beeldscherm nog een korte impressie zien van de afgelopen weken en we verbaasden ons hoe snel je al weer vergeten bent waar je allemaal geweest bent. En we waren het met elkaar eens: een geweldige reis, een prachtig land, supergoed georganiseerd en wat een gezellige groep! Leuk om te merken dat iedereen zo enthousiast was.

De volgende morgen was het dan zover: de laatste etappe in Marokko: naar de ferry. Twee uur voor vertrek waren we op de haven, controle van de papieren ging vlot, maar toen moesten de voertuigen door de scan. Bij Hans en Nancy ging het goed en toen liep de boel vast: scan kapot! En daar sta je dan. Met z'n allen. Na ruim een uur wachten waren niet alleen wij er klaar mee, ook de Marokkanen hadden er genoeg van en begonnen luid te toeteren. En zowaar, zonder de scan mochten we doorrijden. Wel nog even de hond erlangs voor (drugs en verstekelingen )controle en controle op verstekelingen die naar Europa willen. Zelfs nog een blik onder de camper: we mochten verder. Precies op tijd om meteen de ferry op te rijden. Vanaf het dek namen we afscheid van Marokko. Even maar, want het was best koud op het dek.

Na anderhalf uur varen kwamen we aan in Algeciras. We zouden, vanwege het feit dat het al gauw donker zou worden, nog met elkaar overnachten op een parkeerplaats bij de Carrefour, maar het plein dat Hans daarvoor in gedachten had was afgezet. Dan maar overnachten langs het trottoir, maar samen met een paar anderen, besloten wij om dan nog maar even door te rijden. Dus werd er vrij onverwacht afscheid genomen: knuffels, afspraken om foto's te mailen en allemaal een goede reis!