Dinsdag 3 april om ongeveer half vijf 's middags vertrokken we naar Harderwijk waar we op een camperplaats vlakbij het Dolfinarium een plekje vonden. Lekker eerst even in het stadje rond gelopen en net vóór een flinke regenbui weer in de camper.

De volgende morgen eerst naar BikeTrans voor een kleine reparatie aan de fietsendrager (zelfs na vijf jaar viel dat nog onder service, prima bedrijf, geweldige fietsendrager!). Intussen was onze koelkast rare geluiden gaan maken, dus ook nog op zoek naar een camperbedrijf. Die hadden het heel druk en geen tijd om ons te helpen, maar nadat we vertelden dat we al onderweg naar Rusland waren, begrepen ze dat het niet mogelijk was om een afspraak te maken. Dus toch maar even aan het knutselen en in ieder geval voldoende gerepareerd om op reis te kunnen. Wij blij, want nu weer naar huis zou toch een afknapper zijn.

Bij een kampeerwinkel nog even geshopt en toen gingen we om half twaalf toch echt op weg. De bedoeling was om via Enschede en Berlijn naar Polen te rijden maar zoals gewoonlijk hebben we net voor vertrek van de camperplaats de plannen weer aangepast en gingen we via de grensovergang voorbij Emmen richting Bremen en Hamburg om langs de Oostzeekust te gaan rijden. We zijn flexibel!

Net voorbij Bremen even gestopt voor een boterham toen er op de camper werd geklopt: een jonge Nederlandse moeder met kind van 1.5 jaar, in paniek. Onderweg voor een bezoek in Duitsland bleek er een probleem te zijn met de stroomvoorziening in de auto: navigatie laadde niet op, ook telefoon niet, kind kon geen filmpje kijken en ze had geen idee waar ze was en hoe ze verder moest!
Aan de hand van de kaart de route voor haar opgeschreven, maar ze was zo gewend om haar navigatie te gebruiken dat ze geen idee had van borden en wegnummers. Toen maar zo'n 60 kilometer achter ons aangereden tot we met alarmlichten, knipperlichten en armzwaaien haar de afslag konden wijzen die ze hebben moest. Hopelijk is ze op de plaats van bestemming gearriveerd.
Al met al een flink oponthoud en dus kwamen we niet verder dan een camperplaats in Lübeck. En alweer: hele dag prima weer, we parkeren de camper en dan: regen. Wij klagen niet, liever rijden met mooi weer en een boek lezen als het regent;)

Via Rostock en Greifswald naar het schiereiland Usedom aan de Pommersche Bucht. We begonnen de dag met regen maar al gauw klaarde het op. Tot onze verbazing zagen we zo hier en daar nog sneeuw langs de weg liggen. Gelukkig gaat de temperatuur nu de goede kant op, af en toe een zonnetjes: het komt goed!
De Duitse wegen waren prima maar halverwege Usedom loopt de grens met Polen. Direct over de grens een stuk weg dat was voorzien van "historische bestrating" en langs de kant een hele rij kramen met souvenirs en vooral "billige zigaretten". Daarna waren de wegen bar slecht.

Volgens de kaart volgden we een mooie route langs de zee, maar helaas was die niet te zien door de bossen en hoge duinen tussen de weg en de kust. En een schiereiland? De weg loopt toch gewoon door? Tot we ineens in een rij wachtende auto's belandden. Nee, geen file, een rij wachtende auto's voor de veerpont. Voor alle zekerheid aan de chauffeur vóór ons even gevraagd of we wel de goede kant op gingen (je zou maar per ongeluk op de ferry naar Zweden terecht komen) maar het klopte. Dus toch een schiereiland! We moesten even op de volgende boot wachten en toen we aan de beurt waren konden we er nog net tussen gepropt worden. De klep kon zelfs niet helemaal omhoog vanwege onze fietsen, die hadden ze even niet gezien!
Aan de overkant verder langs de kust op zoek naar een camping. We vonden Afrika al een uitdaging maar de wegen in het noorden van Polen: bar en boos. En heel veel wegwerkzaamheden (broodnodig, maar voor ons veel oponthoud) en wegomleggingen. Helaas waren bijna alle campings nog gesloten en zo kwamen we op een parking bij Gribow waar we heel gezellig de enige parkeerders bleken te zijn. En ja hoor, regen!

 

Later begon het ook te stormen, dus het was een onrustige nacht. De volgende morgen eerst naar het strand gelopen waar we dankzij de storm gezandstraald werden. Maar de zon scheen weer en het was er heel mooi, een prachtig breed en schoon strand achter een smalle duinenrij. Lekker uitgewaaid weer de camper in.
Verder gereden naar Leba via vreselijke wegen. Er wordt hard gewerkt aan een nieuwe weg en terwijl we de camper tussen te hoog opgevulde gaten en niet opgehoogde putten lieten hobbelen bedachten we dat die nieuwe weg een heel goed idee was!

Bij Leba aangekomen meteen naar het strand gewandeld. De storm was daar nog heviger en het wandelen was alleen mogelijk met de wind in de rug. Maar wat geweldig mooi was het daar en wat doet de wind mooie dingen met zand! Terug naar de camper via de gewone weg en bij de camper aangekomen kon ik een deel van het strand uit mijn schoenen en sokken schudden! In het badplaatsje zelf was weinig te beleven: winkels allemaal nog gesloten, duidelijk nog geen seizoen.

Dat bleek ook toen we verder reden: campings en camperplaatsen allemaal nog dicht. Bij Sopot, een voorstadje van Gdansk zou volgens de camperapp een camping al open zijn, maar daar aangekomen (na heel veel files) zat de boel nog dicht. Toen maar door naar Gdansk waar we een camping vonden. Er stond al één camper maar verder was er niets te beleven. Lege vakantiehuisjes en een sanitairgebouw wat nog op gang moest komen. Maar we hadden een plekje en konden fijn gebruik maken van de douche! Helaas was alleen de douche aan de buitenkant van het gebouw open en de buitenlucht is heel koud.
's Nachts heeft het flink gevroren en toen we wakker werden bleek de verwarming het weer eens niet te doen. Het was bere-koud in de camper, dus eerst maar eens op zoek naar een dealer. In Sopot hebben we afgesproken met een technische man van Truma, waar we pas om 14.00 uur terecht konden, dus eerst naar het oude centrum van Gdansk gereden en daar rond gewandeld. Wat een prachtige stad! Nu eindelijk ook andere toeristen gezien, het was er gezellig druk.

Op tijd vertrokken om naar Sopot te gaan waar we terecht kwamen bij het huisadres van de technische man en na telefonisch contact bleek dat we nog een uur moesten wachten. Uiteindelijk arriveerde hij en na speurwerk bleek er een nieuw onderdeel in de verwarming te moeten en het zou vier dagen duren eer dat onderdeel er zou zijn. Toen we vertelden dat we onderweg waren naar Litouwen gaf hij ons het adres van een Dethleffs dealer in Litouwen die ons waarschijnlijk beter kon helpen. Geen kosten, dankuwel met een pak stroopwafels.

Dus zo snel mogelijk naar Litouwen want als het onderdeel inderdaad besteld moet worden dan komen we in tijdnood. Nu zijn er in dat deel van Polen geen snelwegen, dus opschieten viel niet mee. Bij PasŁek vonden we een mooie camping middenin een natuurgebied. Prachtige plek, maar..... ja hoor, gesloten, ondanks de vermelding in het campingboek. Alweer! Camper maar neergezet en overnacht. Helemaal alleen, maar na een tijdje kregen we toch buren: drie kleine hertjes. Nieuwsgierig keken ze steeds naar de camper. Verder vooral veel vogels, het was er heerlijk. En gewoon niet aan enge dingen denken;). Overigens lag de camping langs een klein kanaal waar een botenlift was waar de boten een stukje over land vervoerd werden. We hebben er even rondgekeken maar het was niet meer in gebruik. We krijgen het idee dat er veel niet meer in gebruik is.....

Volgende morgen met een stralende zon de reis voortgezet, en na een lange tocht arriveerden we net boven Kedainiai bij een motel. We waren het helemaal zat, konden geen camping vinden en hebben gevraagd of we op de parkeerplaats van het motel mochten overnachten. Dat was gelukkig geen probleem en zo hoefden we de volgende morgen nog maar drie kwartier te rijden naar de Dethleffs dealer. Daar kwam de eigenaar enthousiast op ons af en er werd meteen druk gepraat en geklust. De eigenaar bleek een dochter en schoonzoon in Delft te hebben, gesprekstof te over. Natuurlijk ook koffie/thee, het was heel gezellig, terwijl hij de reparatie in de gaten hield. Alles super geregeld en na anderhalf uur konden we vertrekken. Geen duur onderdeel, geen vier dagen wachten... De rekening viel mee en met de stroopwafels hadden ze dankzij hun dochter al eens kennis gemaakt! Ze werden gewaardeerd.

Het was vanaf daar een uur rijden naar Kryžių kalnas, de kruisberg. Een grote parkeerplaats met maar een paar auto's: in grote rust hebben we rondgelopen, ons verbazend over de duizenden, duizenden kruisen. Niet alleen een grote berg vol kruisen, ook rondom ging het verder, in allerlei maten en materialen, heel groot, heel klein, rozenkransen, kruisen van takken, hout, keramiek, zilver, steentjes, en nu ook een gehaakt kruisje:). In de tijd van de Sowjet werden de kruisen steeds weer vernietigd maar steeds weer legden mensen kruisen neer als teken van geloof in vrijheid. De kruisberg heeft geen eigenaar, hij is eigendom van de inwoners van Litouwen. De kruisberg werd echt wereldberoemd toen de paus er in 1993 een mis hield voor honderdduizenden gelovigen. Hij heeft als geschenk er een heel grote crucifix laten plaatsen.

Bij Dvarkiemis wilden we op de camping gaan staan maar het is niet te geloven: gesloten! We zoeken steeds plaatsen die volgens app of camperboek open zouden moeten zijn, maar ja, dat klopt dus niet. Deze keer was er een hotel bij en na telefonisch overleg konden we de camper wel neerzetten op de camping en een kamer huren voor het sanitair. Veertig euro, lekker ding! Na gepingel konden we uiteindelijk voor twintig euro gaan staan en gebruik maken van douche/toilet in het hotel. En dus stonden we weer lekker rustig helemaal alleen op een prachtige plek, met een heerlijk zonnetje: verder niets te wensen! 's Avonds heerlijk gegeten in het restaurant, hebben ze toch nog wat aan ons verdiend.

Een flinke tocht naar het oosten: naar Paluse in het Aukstaitija National Park, waar we wilden gaan fietsen. Onderweg nog even een ommetje langs de Detleffs dealer: de koelkast ploft flink bij het aanslaan. Bij de dealer aangekomen alles gecheckt maar geen probleem. Alweer was het service en alweer een pak stroopwafels;).
De route naar het park was heel mooi: veel bossen en meren en vooral rust. Onderweg staken er ineens een paar hertjes de weg over, zo leuk! De camping waar we naar toe wilden was natuurlijk gesloten maar bij het bureau voor parkbeheer wisten ze een ander plekje voor ons, ook een soort camping zonder dat het op een camping leek;). Wel was er een soort van openbaar chemisch toilet, waar we alleen even naar gekeken hebben. We stonden er weer alleen maar het was een prachtige plek: aan een meer met bossen rondom. Hoewel de zon scheen lag er in het meer op sommige plaatsen nog ijs en op schaduwplaatsen in het bos lag nog wat sneeuw.
Plannen gemaakt voor de volgende dag en gauw naar bed. En wat was het weer koud! En de volgende morgen, nee hè, weer liet de verwarming het afweten. Na het ontbijt vertrokken we met dikke vesten en koude vingers maar weer eens naar de dealer, weer twee uur rijden. We hadden eerst even gebeld dat we er weer aankwamen. Van één onzer zonen (zo min mogelijk namen op internet maar ingewijden herkennen vast wel iemand) kregen we de waarschuwing om op te passen: Napoleon en Hitler zijn ook stukgelopen op de Russische winter:)
Bij de dealer werden we weer hartelijk en met veel gelach, koffie en lekkers ontvangen. Men ging weer aan de slag en er werd zelfs een specialist bij gehaald. Het duurde ons te lang en we zijn naar een nabijgelegen winkelcentrum gewandeld om wat boodschappen te doen. Bij terugkomst was men klaar: alles gecheckt, het ligt niet aan de verwarming maar aan het stroomverbruik van de camper. De rest van het verhaal was me te technisch maar het belangrijkste was: hij deed het weer. Na nog eens koffie/thee en gezellig geklets, vertrokken we voor de derde keer van dit adres. Betalen mocht niet en morgen graag bellen om te vertellen hoe het gaat. Geweldig leuke mensen, ondanks het gedoe toch een goed gevoel.
Toen maar richting Kaunas om te overnachten op onze route naar Vilnius. En niet te geloven: tot twee keer toe een gesloten camping, nummer drie was ook dicht (Grrrr) maar daar mochten we bij het motel staan, aan een stuwmeer. Eenzaam, donker en koud, maar met mooi uitzicht bij daglicht.

 

Volgende morgen de camper weer tussen de bootjes door gemanoeuvreerd en op weg naar Trakai waar we de camper op een grote parkeerplaats hebben gezet en per fiets naar een prachtig kasteel gegaan zijn. Het lag op een soort schiereiland en via een lange houten brug was het bereikbaar. Binnen waren er in diverse ruimtes exposities. Ook was er een informatiebureau en dat gaf ons het adres van een camping. In eerste instantie stonden we alleen op de grote (verpauperde) camping maar al gauw kwam er nog een Nederlandse camper, die bij de groep bleek te horen waar we mee naar Rusland gaan. Leuk, meteen even kennis gemaakt. We hebben elkaar ontmoet op de infodag maar die gezichten zijn we natuurlijk alweer vergeten.
De was gedaan (kosten 12.50 euro)in een krakende wasmachine en met de droger drie keer het programma gedraaid en toen was de boel nog niet droog. Toen maar in de camper opgehangen. We hebben wel heerlijk buiten kunnen zitten, het weer gaat de goede kant op. De verwarming/warm water deed het voor de tweede dag op rij, dus de dealer even gerustgesteld. Of we ook nog even willen bellen als we uit Rusland terugkomen, ze zijn erg benieuwd hoe we het daar gaan vinden!
Verder naar Vilnius. Onderweg gestopt bij Paneriai waar tussen 1941 en 1944 100.000 mensen in de bossen zijn doodgeschoten waaronder 70.000 joden. Er stonden diverse monumenten, voor joden, voor Polen, en voor andere slachtoffers, daar geplaatst door diverse organisaties. Wat moet het daar vreselijk geweest zijn!

In Vilnius naar een grote parkeerplaats waar we ook konden overnachten. Vandaar liepen we zo de oude stad in. Langs het Nationaal Museum naar de Sint Stanislauskathedraal met zijn geweldige pilaren en schitterende interieur. Ook de souveniermarkt, de markthal Hales Turgus (waar ik me op verheugd had want er zou een wolwinkel zijn; die was er inderdaad, maar, ongelofelijk, gesloten, grrrr!), het barnsteenmuseum, twee orthodoxe kerken en nog meer bezienswaardigheden. De laatste twee kerken zijn erg somber en druk van interieur maar van buiten indrukwekkend. Nog heerlijk op een terrasje gezeten want het was prachtig en warm weer. Terug bij de camper bleken er nog drie Nederlandse campers te staan: groepsgenoten!

 

Op deze parkeerplaats stonden we weer eens zonder stroom en helaas, de verwarming liet het weer afweten. Na telefonisch overleg met een Truma dealer kregen we het adres van een camperbedrijf 35 km buiten Vilnius. Daar is men weer uren aan het werk geweest en uiteindelijk dachten ze dat het aan de printplaat lag. Helaas waren de winkels waar men dit onderdeel verkoopt gesloten. Er is zelfs nog overleg geweest of er op het terrein een camper stond waar het onderdeel uitgehaald kon worden, om ons meteen te helpen, maar dat kon niet. De printplaat hebben we achtergelaten zodat die maandag gerepareerd kan worden en die avond zullen ze de printplaat weer terug plaatsen. Om die reden gaan wij maandagmiddag nog weer naar Vilnius, een beetje rondkijken en om 17.00 uur komt de man van het camperbedrijf naar de parkeerplaats om daar het werk af te maken. Dan hoeven wij niet weer helemaal naar het bedrijf te rijden. Nu maar duimen!

Na dit oponthoud zijn we naar camping De Harmonie gereden waar de groep bij elkaar komt voor het Russische deel van de reis. Een mooie, goed verzorgde camping met een Nederlandse eigenaar. Een groot deel van de deelnemers was al aanwezig dus konden we opnieuw kennismaken. De zondag heerlijk rustig met een boek in de zon gezeten en naar de kerkdienst geluisterd.
De laatste dag in Litouwen begon met een (eenmalige) zittende briefing: stoelen mee en met elkaar bij de truck van Hans en Nancy een uitgebreide uitleg over het routeboek, waypoints, het zo nodig rijden in colonne en verdere wetenswaardigheden. Er was eerder op de ochtend al een whatsapp groep aangemaakt zodat we elkaar kunnen bereiken in geval van nood. Boordevol informatie konden we weer naar de camper waar Hans weer een sticker op de motorkap plakte. Nog genoeg ruimte over voor nog een reis;).

Daarna gingen Leo en ik weer naar Vilnius waar we eerst nog de Petrus en Pauluskerk bekeken, een knap staaltje barok, maar je moet er wel van houden. Daarna op zoek naar een wisselkantoor waar we alvast Wit Russische roebels konden kopen en heerlijk op een terras geluncht. Na nog een paar boodschapjes snel terug naar de camper waar we heerlijk in de zon gewacht hebben op de monteur die de printplaat zou komen terugplaatsen. En het ongelofelijke gebeurde: het werkte! We hebben weer verwarming en warm water! Superblij!
Terug op de camping vast wat voorbereidingen getroffen voor het vroege vertrek de volgende morgen. Op weg naar Belarus!