Wij wilden eerst richting Zwarte Zee, en dat was vooral een prachtige maar heel bochtige route door de bergen. Het duurde ook veel langer dan gepland, gelukkig kregen we een uur extra, dat scheelde weer. Om vijf uur arriveerden we op een kleine camping vlakbij de zee, waar we tot onze verrassing weer een echtpaar van de groep tegen kwamen. Gezellig met elkaar gegeten.

Langs de kust van de Zwarte Zee reden we naar camping Uzunkum in Unye, waar we op de heenreis ook gestaan hebben. Ook het andere echtpaar ging daar naar toe en tot onze verrassing reed er op een gegeven moment nog een camper van de groep achter ons. En zo hadden we een dag later al weer een afscheidsdiner! Dat gebeurde in een klein visrestaurantje naast een viswinkel, en tot onze verrassing kregen we geen menukaart, maar wel een paar grote schalen met diverse soorten gebakken vis, dat was smullen!

Bij Yenicaga hadden we ook al op de heenweg gestaan, maar toen in het park, deze keer aan de rand van het meer. Prachtig uitzicht! De bedoeling was om daar een dagje te blijven, maar de volgende ochtend werden we wakker bij een grijze lucht en regen. Dan maar door rijden tot de zon schijnt, dat was in Erdek. We kwamen bij een kleine camping waar ijverig gewerkt werd aan het afbreken van de camping voor het winterseizoen. Niet echt gezellig, dus meer weer één nacht.

We waren de enige klant en toen we de volgende morgen om half tien weg wilden rijden was er nog niemand aanwezig. We hebben het geld maar onder de volle asbak van de eigenaar gelegd en zijn vertrokken. We verwachten nu wel vaker ongezellige of zelfs gesloten campings tegen te komen, dat heb je in oktober. Gelukkig zijn wij al tevreden met een veilige plek, de rest hebben we aan boord.

Langs de Zee van Marmara via de nieuwe brug bij Lapseki naar de grens met Griekenland. Prima grensovergang: met tien minuten waren we er door. Zijn we al maanden niet meer gewend!

Op de heenweg stonden we een nachtje op een camping bij Alexandroupolis aan het strand en daar vonden we nu een prima plekje om een paar dagen bij te komen. Maar een paar plekjes waren bezet op de heel grote camping, dus lekker rustig. Lezen, haken, zonnen, wasje doen, uit eten: goed vol te houden!

Na een paar dagen voelden we toch de noodzaak om verder te rijden, we moeten tenslotte toch een keer naar huis, en reden we naar Sofia in Bulgarije. Om drie uur ’s middags parkeerden we de camper bij een sportstadion, midden in de stad, dus we wandelden zo het centrum in naar de Alexander Nevski Kathedraal, de Bulgaars Orthodoxe kerk die gebouwd is als gedenkteken voor de 200.000 Russen die omgekomen zijn in de oorlog tegen de Turken (1877- 1878).  In de stad zijn nog meer herdenkingsmonumenten vanwege die oorlog, die in deze tijd heel erg ter discussie staan vanwege de relatie met de Russen nu.

De grens naar Servië was niet zo druk, maar vanwege het trage tempo deden we er toch nog een tijd over voor we er door waren. Via Nis en Belgrado gingen we naar Kovilj, een klein dorpje vlakbij Novi Sad. Daar vonden we een mooie kleine camping met prima voorzieningen, waar we de enige klant waren. Tijd om nog een vrije dag in de zon door te brengen, en adem te halen voor de laatste 1.650 kilometers!

Net over de Hongaarse grens ligt Szeged en die stad wilden we ook graag bezoeken. We konden de camper parkeren aan de rivier (Tisza) vlakbij het centrum, en vandaar lopend een aantal bezienswaardigheden af, o.a. de Dom van Szeged, de Votiefkerk, op het Dom Tèr. Dit is één van de grootste pleinen van Hongarije. Om het plein liggen de gebouwen van de universiteit, met een prachtige klok waarop twee keer per dag poppetjes naar buiten komen, die studenten en professoren voorstellen bij een diploma uitreiking. Heel leuk!

De Votiefkerk is adembenemend mooi, ook heel erg gedecoreerd met Bijbelse voorstellingen maar in mooie rustige kleuren, zodat het niet druk oogt. Ook nog gekeken bij de Heldenpoort (ter herinnering aan de eerste wereldoorlog) en de Synagoge, die helaas precies deze dag gesloten was ☹. Na nog een terrasje en wat boodschappen weer terug naar de camper.

De bedoeling was om verder te gaan naar Boedapest maar ineens bedachten we dat het ook een goed plan was om binnendoor via de poesta door te steken naar Szekes-Fehervar, waardoor we niet langs Boedapest hoefden te rijden. Dat duurde wel veel langer, maar wel een heel mooie route. In een natuurgebied aan de rand van de stad konden we een plekje vinden om te overnachten.

In Györ zijn we de stad ingegaan: wat een gezellig centrum! Wat rondgewandeld, inkopen gedaan, lekker gelucht op een terrasje: helemaal goed!

Via Slowakije naar Tsjechië waar we bij Brno een bijzondere overnachtingsplaats vonden: op het race circuit. Er werd nog gereden, dus gauw gaan kijken: wat een herrie! Gelukkig werd er op tijd gestopt en hadden we een rustige nacht.

Ook Tsjechië waren we snel door, de volgende stop was Dresden. Vóór we naar een camperplaats reden gingen we eerst langs bij Pfunds Molkerei: “De mooiste kaaswinkel ter wereld” , volgens het Duitse Guiness Book of Records. Dat was ook echt een bijzondere winkel gebouwd in 1891. Het hele pand, incl. plafonds, is versierd met prachtige tegels, en op de eerste etage is een klein restaurantje waar je natuurlijk diverse gerechten met kaas kunt proeven. Dat hebben we natuurlijk gedaan, een kaassoep en een Oost-Duits kaasplankje besteld, en na afloop in de winkel een paar kaassoorten aangeschaft! Heerlijk!

Daarna naar de  camperplaats, direct aan de Elbe en vlakbij een voetgangersbrug. Ideaal, een kort stukje lopen naar de Altstadt. Meteen na aankomst gedaan en de volgende dag weer: wat een mooi en sfeervol oud centrum. De  Frauenkirche, het Dresden Zwinger (paleiscomplex), de Kreuzkirche, de Fürstenzug (een straatlang mozaïk van porseleinen tegels toont Saksische heersers), maar ook gezellige pleintjes, muzikanten, zonnige terrasjes: teveel om op te noemen. We hebben er genoten, ook al van de wandeling er naar toe over de brug over de Elbe met het geweldige uitzicht op al die mooie gebouwen! Leo is om 18:00 uur nog naar een soort dagsluiting in de Frauenkirche geweest, waarbij het orgel speelde. Magnifiek, wat een akoestiek.

Steeds dichter bij huis, vlakbij Kassel, overnacht op een camperplaats van een camping, waar we in de stilte stonden, én in de regen! Maar genoten van het prima sanitair, waar een mens al niet blij van kan worden!

Weer een stukje dichterbij: Rees. Een volle grote camperplaats op loopafstand van het centrum. Maar zaterdagmiddag: bijna alles gesloten. Langs de Rijnboulevard gewandeld, met oude muren en mooi uitzicht en uiteindelijk nog naar Kaufland, een heel grote supermarkt waar we meteen maar koffie gedronken hebben. De hele dag regen, maar aan het eind van de middag knapte het weer een beetje op.

En dan op weg naar de Nederlandse grens, dat was maar drie kwartier rijden naar Tolkamer. Daar hebben we eerder gestaan: super camperplek aan de Rijn. Vanuit de camper uitzicht op schepen die langs kwamen, maar ook werd er vaak gewisseld van personeel met auto’s, en werd er, al varende, getankt bij de Shell. We hebben ons vermaakt, zelfs nog een poosje buiten kunnen zitten in de zon.  

Tja, en dan is de echte vakantie voorbij. Vanuit Tolkamer nog naar de douane in Duiven om de camper te laten zien en een stempeltje te laten zetten in de Carnet de Passage om onze borg terug te kunnen krijgen die we  aan de ADAC moesten betalen om de camper te mogen importeren in Iran. Daarna naar Doetinchem voor een klusje aan de camper en nog naar de camperdealer voor diverse taxaties i.v.m. schades. En dan, eindelijk, naar Zuilichem! Daar krijgen we weer een druk programma: uitladen, opruimen, wassen, kleding wisselen (we dragen nog steeds zomerkleding), camper poetsen, iedereen bellen, bij moeder langs, kinderen op bezoek, knuffelen, bijpraten…….. en nog veel meer!

De reis van drie maanden, van 15 juli tot 18 oktober, zit er op. We hebben totaal 17.632 km gereden! We hebben gigantisch veel beleefd en gezien. Deels was het een survivaltocht, maar we zijn er trots op dat we het gefikst hebben. We hebben het gezellig gehad met de groep, als het lastig wordt heb je elkaar om af te reageren. We vonden het fijn om weer samen verder te gaan en ons eigen plan te trekken. En iedere keer als we weer in Nederland komen, zeggen we tegen elkaar: fijn dat we hier wonen! En als grapje er achteraan: kunnen we weer klagen dat de trein vijf minuten te laat is😉!