In Ouazarzate was een echte supermarkt waar we de voorraad weer eens goed aangevuld hebben. Een stuk handiger dan die kleine van-alles-winkeltjes waar je over de toonbank geholpen wordt. Ook hebben we het Filmstudio-museum bezocht (viel erg tegen) en een winkeltje waar bier en wijn verkocht wordt. Leo had wel zin in een paar pilsjes in de koelkast! Nadeel van een islamitisch land;),zoeken naar alcohol! Overnacht aan een prachtig gelegen stuwmeer net buiten de stad.

Vandaar weer naar het zuiden: Zagora. Volgens de reisgids de mooiste weg van Marokko, maar dat komt, volgens de leiding, omdat ze de andere wegen niet kennenꙪ! De weg zelf was in reconstructie, veel slechte stukken met putten en omleidingen, we deden er langer over dan gepland. Het uitzicht was prachtig maar om te zeggen: de mooiste weg......

In Zagora nog even brood ingeslagen want bij Mhamid is het weer wildkamperen in het zand aan de rand van de Sahara, maar bij nader inzien was de geplande plek niet bereikbaar en zo kwamen we op een minicamping terecht. We waren de enige klanten en de eigenaar vond de groep heel groot! Als welkom kregen we bij iedere camper een mooi kleed voor de deur en een mooie lantaarn met kaars, super!

De volgende dag weer via Zagora naar Foum Zguid. En als je dan toch weer door Zagora komt dan moet je natuurlijk weer even langs die patisserie met dat heerlijke brood en die heerlijke koekjes! Toen we ook nog even door de markthal liepen waren ze daar net aan het slachten, zo op de vloer in het midden van het gebouw tussen de bezoekers, het zag er vreselijk uit. Leuk klusje voor de Keuringsdienst van Waren! De reis werd vervolgd over de N12, een prachtige route, alweer! En verder bijna geen verkeer, lekker rustig rijden zo. Net buiten Foum Zguid op een rotsachtig plateau hebben we overnacht. Eerst nog de verjaardag van Hans gevierd, 's morgens voor vertrek al gebak en na aankomst een borreluurtje met heerlijke hapjes. Terwijl we daar zo heerlijk zaten bij te praten kwam er een herder met dromedarissen langs. Hij kwam vlak bij ons groepje zitten en kreeg zodoende ook een paar hapjes. Toen hij naar zijn kapotte schoenen wees (echt heel erg kapot) kreeg hij van iemand een paar schoenen. Zijn gezicht was een plaatje: hij straalde!

Al hobbelend weer naar het asfalt, wij hobbelen voorzichtig i.v.m. een scheurtje in de voorruit door steenslag (soms zit het tegen) en weer verder, naar Aoulouz. Maar na een tijdje werd de weg al slechter, stukken weggeslagen door stenen vanaf de berg en toen kwamen we bij een brug die deels verdwenen was. Er was inmiddels wel een omweggetje gemaakt maar dat stond onder water. Helaas was deze route voor één van de campers onbegaanbaar, en als één niet kan, kunnen we geen van allen. Dus werd er ter plekke een andere route afgesproken en omkeren allemaal! Wel jammer, wij waren wel graag door het water gegaan;). Helemaal terug naar het startpunt en de andere kant op, richting Tata. Zo kun je ook naar Aoulouz, maar wel veel meer kilometers. Gelukkig kregen we vroeg in de middag een sms-je van Hans en Nancy dat we naar een wildcamp konden rijden net voorbij Tata, omdat het jammer is om zo snel door zo'n mooie omgeving te haasten. Helemaal blij, goede beslissing! En zo kwamen we via alweer een prachtige route op alweer een prachtige plek, het is ongelofelijk, zoveel moois.

Helaas was de routewijziging meer een kwestie van: van de wal in de sloot. Al snel kwamen we op een moeilijk punt waar we zelf wel door kwamen maar wat we toch even gemeld hebben aan Hans en Nancy. Die zaten kort achter ons en besloten om daar te wachten op de anderen. Het was weer een stuk weg wat weggeslagen was, en de put was wel te rijden, maar eruit was vrij stijl. Wij zijn daar vast doorgereden en kwamen al heel snel bij het volgende probleempunt waar we helaas bij het omhoog rijden de achterkant beschadigden, dus weer even gemeld. Terwijl iedereen daar op Hans en Nancy wachtte werd er vast met vereende krachten de ergste putten dichtgegooid en heeft Hans daarna de truck een paar keer heen en weer gereden om de boel aan te stampen. Vervolgens werden de anderen er overheen gepraat en reden we met elkaar naar het volgende probleempunt, en zo voort! Ging lekker zo! Iedere keer weer, camper voor camper, leidde Hans ons over de keien heen. De busjes hadden geen probleem, maar de campers, die langer zijn, dus wel. Maar het lukte! De laatste camper die door de laatste put reed raakte een steen aan de zijkant van zijn band en jawel hoor: lek! Precies die camper waarbij het wisselen tijdens de workshop niet lukte. Zul je altijd zien! Uiteindelijk, met behulp van een paar Marokkanen, is het toch gelukt.

Terwijl de rest van de club gezellig in de zon wat bijkletste is één van de busjes vast vooruit gereden naar de geplande overnachtingsplek: helaas, i.v.m. het leggen van kabels was er langs de weg een diepe goot gegraven waar de campers niet overheen konden. Hans en Nancy vonden heel snel een goede plek off road waar we toen overnacht hebben. Te vroeg wat de route betreft, 80 km vóór Aoulouz, maar iedereen had er na deze lange dag even genoeg van. Vandaag is wel gebleken dat het goed was dat we allemaal ook een Marokkaans nummer hebben zodat we elkaar makkelijk en voordelig kunnen bellen. En hoewel het niet echt opschoot vandaag hebben we stiekem van de problemen genoten;)