Marokko week 2

De volgende stop was, na een lange dagetappe, in de oase Source Bleue de Meski op een kleine camping die eigendom is van de gemeenschap. Het was een spannende tocht want we moesten tanken maar er was in het hele gebied een grote stroomstoring. Op de laatste druppel  kwamen we uiteindelijk bij een benzinepomp die het wel deed. De rest van de groep had hetzelfde probleem, dus die pomp deed goede zaken. Maar het was wel spannend, je zou maar zonder komen te staan. Zoveel benzinestations zijn hier niet.

We kregen op de camping een mooi plekje onder de palmbomen. Gelukkig hoefden we niet te koken: we waren uitgenodigd bij een familie in het dorpje die voor ons wilde koken. Bijzonder om zo bij mensen thuis te komen.  Grote schalen rauwkost en grote tajines met lamsvlees en met kip. Voor mij een vegetarische tajine, heel attent. Als dessert appels en, natuurlijk, dadels. Ook kregen we nog een kleine rondleiding door het huis: de keuken, de aangebouwde stal met ezel, geiten, koe en kalf, en de binnenplaats waar afgewassen werd. Bij het afscheid kregen we per team een flinke doos dadels mee!

Vóór de maaltijden was er nog een optreden, in een soort museumpje met oude radio's en oude instrumenten, van een internationaal bekende musicus Mouloud El Meskoul en zijn band. Speciaal voor onze groep! Allereerst werden we natuurlijk ontvangen met thee en toen ging het los. En bijzonder was het, echt een belevenis. Op allerlei instrumenten werd er Afrikaanse- en Berbermuziek gemaakt en uiteindelijk zelfs op stukken steen met verschillende klanken die ze op de vloer gelegd hadden, hilarisch!

Na een ochtendwandeling naar het oude deel van het dorp, waarbij een riviertje overgestoken moest worden per ezel, ging het weer verder. Via een prachtige route door de Oued Ziz, een vallei met één van de grootste oases, kwamen we bij de rode duinen van Erg Chebbi. Intussen hebben wij problemen met de gasvoorziening en waren we onderweg op zoek naar oplossingen. We wilden naar Nederland bellen met het bedrijf dat onze camper onderhoudt, maar deze keer was het een internetstoring die de boel platlegde. Ggggrrrrr! Dus dat werd zonder gas de woestijn in: niet koken, geen koelkast, helemaal fijn.

De route naar de rode duinen liep door de Sahara, wat een ruimte, wat een zand en heel veel kamelen. Na het laatste stuk van 8 kilometer over onverhard hobbelpad kwamen we bij de plaats die Hans en Nancy uitgezocht hadden maar tot ieders stomme verbazing stonden daar (lege) tenten te wachten op toeristen. Je komt hier bijna niets of niemand tegen en dan is je favoriete woestijnplek bezet! Een andere plek gezocht maar dan moet er eerst getest worden of de ondergrond goed is. Bij de eerste camper ging het fout, die zakte meteen in het zand, maar daarna lukte het prima. Een geweldige plek, tussen de zandduinen, ongelofelijk. Iedere keer roepen we enthousiast naar de leiding: hoe krijgen jullie het gevonden! Dit durf je ook alleen maar met zo'n mega-truck in de buurt om je weer uit het zand te trekken. De eerste avond meteen op een duintop met elkaar, en met een drankje, naar de ondergaande zon gekeken. Geen woorden voor, zóóó geweldig!

Tussen alles door hebben diverse mensen zich druk gemaakt over ons gasprobleem, iedereen had wel wat onderdelen en tips, maar tot nu toe: helaas! Dan maar brood eten, we zijn nu moe, morgen verder!

Intussen hebben we ook andere schade ontdekt. Stenen gooiende kinderen hebben van de week één van de campers beschadigd, een flinke deuk. Ook wij hoorden een klap maar dachten dat er iets omviel. Bij nadere inspectie waren ook wij geraakt door een steen: een gat in één van de ramen. Lang leve de duct tape:(

's Morgens in het donker vertrokken we de duinen in naar de top van een duin om naar de zonsopgang te kijken. Een flinke sjouw door het zand, maar de moeite waard: een pracht gezicht, vooral ook door de schaduwen op de duinen. Tegen half tien weer terug bij de camper voor een laat ontbijt en de rest van de dag vrij. 's Middags was er voor de liefhebbers nog een tocht door de duinen per kameel, maar dat hebben we maar aan ons voorbij laten gaan. Al genoeg op een kameel  gezeten.                                       Het is wel heerlijk om de hele dag op je blote voeten door het zand te lopen, lekker zacht, lekker warm.

Nog even verder naar het einde van de N13: Taouz. Onderweg vroeg iemand waar we nu naar toe gingen, dus: Taouz. Stomme verbazing: wat ga je daar nou doen, daar is helemaal niks? Precies, en er zijn rare mensen die dat nou juist leuk vinden;)

 De laatste 12 km reden we in konvooi  naar het wildcamp vanwege het onverharde pad. En dan sta je weer helemaal in het niks: stenen rondom, berg achter je rug, doodse stilte en 's avonds met elkaar sterren kijken! Niets aan toe te voegen!

Even helemaal terug naar Erfoud voor de afslag richting Gorges du Todrha. Onderweg gestopt bij Khettara waar rijen 'reuze molshopen' het zichtbare gedeelte van een oud ingenieus ondergronds watersysteem zijn. Het netwerk van 300 km irrigatiekanalen werd gebouwd vanaf de 14 eeuw. Ze worden niet meer gebruikt maar ze zijn nog wel te bezichtigen. Dus zijn we met een gids even afgedaald om zo'n kanaal te bekijken. Daar hebben ze toen echt goed over nagedacht.

De woestijn hebben we inmiddels achter ons gelaten, we rijden nu aan de achterkant van het Atlasgebergte. Iets meer bewolking, een paar keer druppels, maar overdag een prima temperatuur.

Aan het eind van de middag kwamen we bij de Gorges aan. Via een betonpad, naast ons een beekje en aan beide zijden rotswanden van zo'n 300 m hoog, reden we er doorheen. Onbeschrijfelijk. Aan het eind op een hoger gelegen parkeerplek hebben we overnacht. We keken vanuit de camper zo de kloof in. 's Morgens werden we gewekt door het gemekker van een paar honderd geiten die ook door de kloof moesten. Met het weerkaatsen van het geluid tussen de rotsen was dat een heel grappig gebeuren. Na het ontbijt nog ongeveer 22 km verder de kloof ingereden. Hans en Nancy waren al vroeg vertrokken om de weg te beoordelen maar het was te doen met de campers. Op sommige plaatsen was de weg deels vernield door steenlawines en was het even hobbelen. Maar wat hebben we weer genoten, wat een prachtige natuur. Toen weer helemaal terug naar het begin van de kloof waar we overnacht hebben op een prima campinkje. Schoon sanitair, wasmachine: top! Wat kun je toch genieten van een douche;)!

Iets verderop ligt de Gorge du Dades, waar we een paar nachten op een heel eenvoudige minicamping bij een Marokkaanse familie verbleven. Onderweg er naar toe eerst boodschappen gedaan in de soek van Tinghir, een soort doolhof met kleine winkeltjes. Je kijkt er je ogen uit!

Tijdens ons verblijf op de minicamping kwam er al gauw een vraag over een krik, wat resulteerde in een workshop 'banden wisselen'. Heel veel geleerd, heel veel gelachen, maar absoluut zinvol. Voor de sportievelingen was er nog een zeer pittige wandeling de berg over en een kloof in. Jammer genoeg kwamen zij in de stromende regen terug: nat, koud en bemodderd.

Ook gingen we met de campers een rit maken, verder de kloof in. We reden de hele heenweg voor de veiligheid in konvooi want dankzij de regen van afgelopen tijd  was het soms een glibberige bedoening. Een tocht die we, zeker weten, nooit zelf gedaan zouden hebben en die vele anderen dus ook niet doen: geen toerist te bekennen en de locals stonden dan ook enthousiast naar ons te zwaaien. Maar de weg was soms slecht, glibberig, stijl en smal, maar we werden er voor beloond: echt schitterend uitzicht, telkens weer, op het Atlasgebergte en in de diepe ravijnen. Ongelofelijk mooi! We zagen zelfs verse sneeuw op een paar toppen. We zaten daar wel op 2000 m hoogte en het was er bere-koud! Aan het eindpunt van onze route kregen we een overheerlijke lunch: tajiine met berber-omelet, vers fruit en heerlijke cake, alles super! Bij thuiskomst een verjaardagsborrel bij één van de deelnemers voor de camper nog even nagepraat, iedereen was enthousiast. Wel wordt je soms met je neus op de feiten gedrukt: de lunch onderweg was zo ongeveer het maandinkomen van het restaurantje en zodra de leiding de camping betaald heeft wordt er weer een stukje aan het huis van de eigenaar gebouwd. Veel armoede hier!