Zo, heerlijk een weekend aan zee gestaan met de camper en lekker geluierd! Maar maandagochtend werd het weer tijd om verder te gaan en we verlieten Ayvalik om na een uur aan te komen in Bergama, het vroegere Pergamon. De route dwars door de stad stond goed aangegeven en tot onze verrassing kwamen we uit op een parkeerplaats bij een kabelbaan. Scheelt dat even een eind klimmen. Het uitzicht viel tegen doordat het niet helder was, maar boven gekomen viel er veel te zien. Vooral de tempel van Trajanus (125-138) met pilaren van wit marmer en het theater waar in die tijd 10.000 mensen konden zitten waren heel mooi. Aan de achterkant van het terrein waren alleen nog brokstukken te zien van het paleis van de koning, maar die had het goed bekeken: een geweldig uitzicht over de bergen en een stuwmeer (dat was er toen vast nog niet).

Met de camper weer de stad door naar een andere historische plaats in Pergamon: het  Asclepium, een medisch centrum uit 129 na Chr. Via ondergrondse gangen liepen we onder de tempel van Zeus door, deze gangen waren prima bewaard gebleven. Verder stonden daar nog wat pilaren, maar de rest was vooral losse stenen.

Nadat we eindelijk een parkeerplekje in het Centrum van de stad hadden gevonden, hebben we nog rondgelopen door de bazaar. Daar kwamen we zowaar een soort breiclub tegen die zelfgemaakte spulletjes te koop aanbood. De dameszaten er ook druk te breien. Nou, dan valt er, met handen en voeten, genoeg uit te wisselen! En verder hebben we ook nog lekker verse sla op de kop getikt, groente is hier echt wel lastig te vinden en dan vaak ook nog onaantrekkelijk om te zien, dus hier waren we blij mee!

Ja hoor, hebben wij weer! Onderweg naar Izmir (Smyrna) gebaart een aardige man in een auto ons te stoppen, er zou iets zijn met een achterwiel. Er kwam vocht uit (remolie?). Nou zijn wij zo technisch als de voordeur, maar gelukkig stond er in onze navigatie dat er vlakbij een Renaultdealer was. Wij er naar toe en alweer gelukkig was er één vriendelijke jongeman op de afdeling verkoop aanwezig die goed Engels sprak en die een monteur kon vertellen wat er aan de hand was. De monteur, ook heel aardig, zag niets bijzonders maar zou de camper even op de brug zetten om de boel beter te kunnen bestuderen.

Helaas vergat hij dat de camper breder was dan de brug! Dat was dus schade aan de achterzijkant, of zijachterkant, hoe je dat ook zegt. Wij dachten nog: geen punt, schadeformulier invullen, verzekering zoekt het wel uit. Pech, de garage was daar niet voor verzekerd, dus de vriendelijke monteur was aansprakelijk. En die was ook niet verzekerd. Nou zijn er in Turkije best veel mensen die niet veel verdienen, en wij dachten dat die meneer er daar wel één van was, dus om die dan voor de kosten op te laten draaien leek ons geen goed plan. De garage repareerde de boel voor tijdelijk, maar daar waren we niet tevreden mee. Inmiddels hadden we natuurlijk al de nodige thee gekregen en mochten we mee-lunchen in de bedrijfskantine. Gelukkig in het gezelschap van de Engelssprekende jongeman, genaamd Ahmet, en dat was heel gezellig. Toen, na overleg, met Ahmet en de camper naar een polyesterbedrijf gereden die de schade kon herstellen, helaas pas de volgende dag.

Ahmet had meteen de oplossing: bij hem thuis eten en slapen, camper parkeren bij zijn huis, geen probleem. En dat wordt dan zo vriendelijk gebracht dat je er bijna niet onderuit kunt. Bijna, want dat logeren zag ik echt niet zitten. Wij naar zijn huis, wat een studentenkamer bleek te zijn, en bij het parkeren van de camper bleef het achterste stuk ongeveer op het kruispunt staan, dus dat was geen goed plan. Uiteindelijk hebben we de camper op een bewaakte parkeerplaats geparkeerd en naar de kust gewandeld. Na werktijd kwam Ahmet ons ophalen, zijn vriendin was er inmiddels ook en zij heeft voor ons gekookt. Echte low-budget studentenpot, maar wat was het gezellig! Natuurlijk kregen zij ook klompjes en op internet werd meteen gezocht op 'klompen', we hebben echt plezier gehad.

De volgende morgen al weer vroeg naar de garage en daar bleek dat ze toch zelf de schade gingen herstellen, waarschijnlijk was het polyesterbedrijf te duur. Ahmet heeft toen voor ons een openbaarvervoerkaart geregeld en ons gewezen hoe we gebruik konden maken van de trein. En zo liepen we dus te flaneren in Izmir. Wat ons meteen opviel is dat de stad zo schoon was. We waren ongemerkt en ongewild toch al een beetje gewend geraakt aan de enorme zooi op straat. Maar hier zagen we zelfs een reinigingsdienst de goten langs de straat schoonmaken!

Nadat we nog een cadeautje voor Ahmet en vriendin gekocht hadden zijn we weer teruggetreind naar de garage waar een keurig gerepareerde camper klaarstond voor vertrek! Het duurde nog even voor we ook echt konden vertrekken want inmiddels hadden we zo ongeveer met alle personeelsleden kennisgemaakt en moest er dus ook weer afscheid genomen worden, inclusief foto's  met de Hollandse camper en klanten! Uiteindelijk dus niets aan de hand met het achterwiel, maar wel twee dagen kwijt, weet ik hoeveel mensen aan het werk geweest, Ahmet die beide dagen met ons opgetrokken heeft, wij heel veel koffie/thee, een lunch en avondeten gekregen hebben, maar de rekening was 0 Lira!

Door alle toestanden bijna vergeten te vermelden: We zijn de 10.000 km gepasseerd!

Vanwege het oponthoud hebben we de route een beetje aangepast en zijn we naar Pamucak gereden, vlakbij Efeze. Daar vonden we een mooie camping aan zee met een palmenstrand. Even de garageperikelen wegspoelen!

Vanaf deze camping naar Efeze gereden. Gelukkig waren we om 9.00 uur ter plaatse, want later kwam er toch een massa mensen!

Wij begonnen met een taxiritje naar het huisje waar Maria gewoond zou hebben, 6 km buiten Efeze. Het is een soort bedevaartsplaats geworden, met veel bloemen en kaarsen. Het was vrij snel bekeken: je liep er in en je liep er uit! Ook was er een muur waar allemaal briefjes met wensen of gebeden opgehangen werden.

Daarna bracht de taxi, die keurig gewacht had, ons naar de bovenste ingang van de stad Efeze. Wat is daar nog veel bewaard gebleven! Vooral indrukwekkend waren de bibliotheek, het theater en de hangende huizen. Geweldig, wat een pilaren bij de bibliotheek en het theater met 25.000 zitplaatsen!

De hangende huizen waren helemaal overdekt om ze zo goed mogelijk te bewaren. Prachtige mozaïkvloeren zijn daar te bewonderen. Die huizen hadden al vloer- en muurverwarming!

We hebben een paar uur rondgelopen, maar wat was het warm en wat werd het druk. Ongelofelijk wat een mensenmassa, met bussenvol werden ze aangevoerd. Wij vielen wel in het niet met onze camper!

Na afloop nog even naar Kusadasi gereden, een moderne havenstad. Het verschil was groot. We hadden vanwege de warmte geen zin om te shoppen, dus even langs een supermarkt en een groentemarkt en toen gauw weer naar de camping, waar het heerlijk rustig was!

We blijven het weekend hier nog heerlijk staan en genieten van strand, uitzicht en rust. Maandag beginnen we weer met een nieuwe reisweek.

.