5 en 6 okt (43 en 0 km)

 

De laatste kwacha's omgezet in diesel en toen door naar de grens. Zambia uit was snel geregeld, en toen moesten we eerst de stuwdam over die de grens vormt tussen beide landen. Daarna de grens met Zimbabwe en dat was een kwestie van uithoudingsvermogen. Eerst je gegevens in het grote boek, daarna ieder een briefje invullen voor nog meer gegevens. Daarna naar de balie. In een zeer langzaam tempo werden er nog meer briefjes ingevuld, met carbonnetjes er tussen en die wilden steeds niet recht liggen, en een heleboel stempeltjes en nog meer briefjes..... Alles handmatig, terwijl er een computer op de balie staat! Gelukkig was het niet druk, je zou een hele rij voor je hebben!

We hebben deze reis heel wat keren onze gegevens in moeten vullen: een paar keer per grens, bij de ingang en de uitgang van de parken, bij de lodges, overal komen ze met een dik boek voor je naam, nationaliteit, kenteken, enz, enz. En waarvoor? Joost mag het weten, wij hebben geen idee. We hebben niet de indruk dat er ooit nog iets met die boeken gedaan wordt.

 

Toen we eindelijk de grens over waren gingen we op zoek naar een camping. De eerste was niet zo naar ons zin en na veel heen en weer rijden, we konden Kariba niet vinden, kwamen we uiteindelijk op Lomagundi Lakeside Association terecht. Onderweg nog een paar olifanten gezien in een veld met groene kolen, één was er rustig in gaan zitten en snaaide met zijn slurf wat hij maar te pakken kon krijgen. Wat zal die boer blij zijn;).

 

Op de camping hadden we een mooi plekje bij het haventje. Er was een hek rond de camping, alleen dieren die via het water komen konden de camping op, dus nijlpaarden en krokodillen. We zagen ook olifanten maar die bleven dus achter de stroomdraden, en dan maar hopen dat er geen stroomstoring komt! 's Avonds liepen er vier nijlpaarden gras te eten rond onze camper, al weer tijd om zelf ook maar te gaan eten bij de bar. Verder lekker gezwommen in het zwembad en geluierd, het was te warm om wat te doen.

 

7 okt. (6 km)

Om 7.30 uur stonden we bij de haven van Kariba Ferries. De volgende 22 uur rijden we niet, maar varen we. Deze boot gaat 1 x per 2 weken naar de overkant en er kunnen 15 auto's op en 70 personen. Toen wij ons meldden bleken er deze reis maar 2 auto's en onze camper mee te varen en 9 passagiers, dus alle ruimte!

De reis ging grotendeels over het midden van het meer en de afstand naar de kust was te ver om daar wat van te zien. We gingen nl. ook langs Matusadona National Park en met de verrekijker zagen we wel wat dieren, maar niet veel. Het was dus vooral een kwestie van heerlijk lezen, spelletje doen, eten en drinken! Omdat er zo weinig auto's waren mochten we zonodig naar de camper om wat te pakken, dus dat was heel makkelijk. 's Middags stopte de boot even en wie wilde mocht even zwemmen in het meer, waar ook Leo gebruik van maakte. Vijf minuten maar, omdat de krokodillen langer nodig hebben om vanaf het strand naar het midden van het meer te zwemmen.

's Avonds, na een geweldige zonsondergang, werden matrassen op het dek gelegd en  kregen we een deken en een kussen en konden we heerlijk buiten slapen. Rondom ons zagen we ontelbaar veel lichtjes van vissers die op karpenta, heel kleine visjes die we bij het avondeten als voorafje kregen. Het grootste deel van de nacht was de temperatuur heerlijk en was de deken niet nodig, maar tegen de ochtend ging het waaien en werd het fris. We waren al vroeg wakker en terwijl de zon prachtig op kwam kregen we ontbijt.

 

8, 9 en 10 okt.  (216, 127 en 188 km)

Om 7.00 uur waren we bij het eindpunt Mlibizi en konden we verder rijden naar Hwenge National Park. Net nadat we de afslag naar het park hadden genomen zagen we een grote kudde olifanten op weg naar een plas om te drinken. Bij de Main Gate even rond gekeken en koffie gedronken en toen het park in.  Het was een hele rit naar de camping, onderweg zagen we nog veel meer olifanten.

Shumba Camp was een heel klein omheind terreintje met een douche en een toilet. Geen stroom of internet, maar wel veel schaduw en dat vonden we belangrijker. Het is nu heel warm, ook 's avonds koelt het niet veel af.

We waren weer eens de enige gasten. Dus ook heel stil, ver van de bewoonde wereld, alleen af en toe gebrul en getrompetter! We voelden ons bijna veilig, ware het niet dat er enorme gaten in de afrastering zaten:).

's Nachts om 2 uur werd ik wakker: gekraak vlak bij de camper! Olifanten! Het klonk alsof ze naast de camper stonden, maar ze waren buiten het hek.  Toch vond ik het heel eng, en ik ben de hele tijd bezig geweest om te bedenken hoe we weg konden komen als ze de camper zouden aanvallen. Helaas kon ik niets bedenken, de camper heeft jammer genoeg geen nooduitgang. En steeds als ik dacht dat ze weg waren kraakte er weer van alles. Ik heb het niet meer zo op olifanten! Na een tijdje waren ze echt verder gelopen en konden we weer heerlijk verder slapen.

De volgende dag wilden we naar de Detema Dam om daar te overnachten. Onderweg verschillende mooie uitkijkpunten bij plassen bezocht waar we heel veel dieren zagen. Het is nu bijna het einde van de droge tijd en de dieren hebben dorst. In Hwenge N.P. worden de poelen kunstmatig vol gehouden omdat er verder geen water is. Het is een prachtig park, met een afwisselend landschap, veel bomen, heuvels, zoutpannen en waterholes. Het is overal goed berijdbaar, en de campings zijn basic, maar zien er goed verzorgd uit en zijn schoon. Wat ons betreft komt dit park op de eerste plaats!

 

Bij Sinamatella Camp moesten we de overnachting bij de Detema Dam reserveren en dat was geen probleem, de plaats was nog vrij. Buiten de campsites zijn er speciale plaatsen waar je, tegen een meer-prijs, alleen kunt overnachten. Toen we daar aan kwamen bleek de plaats bezet te zijn: dubbel geboekt dus. En aangezien wij het laatst kwamen konden we verder rijden naar een andere plek. Wij waren niet blij! Net voor sluitingstijd, 18.00 uur, arriveerden we op Robin's Camp, een grote camping met lodges. Er stond nog één andere auto, dus alle ruimte, maar helaas geen poel. Wel een goed hek! Maar hier komen bijna nooit olifanten, wel leeuwen (niet op de camping) en hyena's (wel op de camping en ze zijn gek op schoenen), dus dat komt goed.  De donkey werd meteen opgestookt, dus ook hier een heerlijk warme douche. Verder heerlijk buiten genoten van de stilte.

 

's Nachts inderdaad leeuwen horen brullen en 's morgens er naar op zoek gegaan, maar we zagen ze alleen met een verrekijker, en die tellen we niet mee;). Verder kwamen we net op tijd bij een poel om een hele familie olifanten te zien vertrekken. We wilden graag nog bij een ander punt dieren kijken en daarvoor moesten we een lange off-road-route rijden, heel heftig. Dat wordt weer camper soppen! Uiteindelijk was de route mooi maar de dieren vonden het te warm, denk ik, die zagen we niet. Wij vonden het trouwens ook heel warm, dus dat werd beslissen: vroeg naar de camping terug of meteen doorrijden naar ons volgende adres, lang in de auto maar met de airco voluit? Het werd dus dat laatste, niet wetende dat dat een heftig stuk was. Niet zozeer in kilometers, maar de gravel was heel slecht en grotendeels wasbord.

Versleten en bezweet kwamen we op Victoria Falls Rest Camp, bij de Victoria watervallen dus. Prima camping, we komen duidelijk weer in de bewoonde wereld: keurig sanitair, deuren die dicht kunnen en niet meer met een zaklamp naar het toilet: verlichting! Helemaal goed!

Daar hebben we eerst rustig bij zitten komen zodat al onze organen weer rustig hun plaats konden zakken! Te moe om eten te koken zijn we naar het restaurant gegaan.

 

11 en 12 okt  (93 km)

 

Na de koffie met de camper naar de Victoria watervallen. Eigenlijk een afstand die goed te lopen was, maar daar was het te warm voor. Bij de waterval is vooral het eerste deel heerlijk om te wandelen, de enorme watermassa veroorzaakt zoveel nevel dat je er goed nat van wordt. Daardoor is ook de begroeiing heel bijzonder. Terwijl het overal dor en droog is, is hier door al het vocht een tropisch regenwoud ontstaan met prachtige bomen en bloemen.  En dan de waterval: spectaculair! Wat een geweld, wat een water en wat een diepte!  We waren hier vijf jaar geleden ook geweest, maar dit wil je best vaker zien, zo indrukwekkend. Het laatste deel van de wandeling was echter pal in de zon, en dat viel niet mee, het was extreem warm.

 

Terug bij het beginpunt gauw naar het terras voor drinken want onze flesjes waren leeg. En daar begrepen ze wat een mens nodig heeft bij deze temperaturen: iedere klant kreeg eerst een nat doekje uit de koelkast om heerlijk je gezicht mee af te koelen. Daar hebben we van geleerd, in onze koelbox liggen nu ook natte doekjes!

 

Na afgekoeld te zijn zijn we, hard leers, weer aan een wandeling begonnen, naar de brug tussen Zimbabwe en Zambia. Als je dat lopend doet krijg je even een briefje met een stempeltje en hoef je niet de hele douane-procedure door. Maar ja, dan moet je dus lopen en dat was best een eind, en aan de Zambiaanse kant aangekomen waren we weer oververhit. Na al weer wat gedronken te hebben moesten we het hele eind weer terug, maar gelukkig kwam er een taxi langs die ons wel even terug wilde brengen.

 

De rest van de dag op de camping onder de bomen gezeten met heel veel drinken.

 

Gelukkig bleef het 's nachts niet zo warm en na een goede nachtrust, ontbijt en koffie vertrokken we naar Botswana. Alles ging voorspoedig en al vroeg in de middag arriveerden we op Chobe Safari Lodge, een mooie camping aan de rivier de Chobe, bij Kasane. 

 

Als u in het linkermenu op Zuidelijk Afrika klikt, ontvouwt zich rechts een menu met Zuid Afrikaanse landen en vind u het knopje Botswana.