Na Ani, in het noord-oosten van Turkije, weer terug richting het westen, naar Erzurum. We hebben tot nu toe 7600 km gereden. De dag begon helaas weer nat maar begin van de middag was het weer zonnig. Onderweg gestopt voor een wandeling door een prachtig gebied met rode rotsen, die door erosie heel bijzonder van vorm waren. Het deed ons denken aan Utah in Amerika.

De overnachtingsplaats was helaas weer een parkeerplaats aan een drukke weg, op 1850 meter, dus ook weer heel koud. En ook weer regen!

Al vroeg weer vertrokken na een koude onrustige nacht, nu richting Zwarte Zee. We hebben voor een alternatieve route gekozen die ons via een prachtige omgeving naar de Ovit Dagi bracht, een bergtop op 2640 meter. Tot onze verrassing zaten we te midden van sneeuwtoppen, prachtig. Op de grond lag genoeg voor Leo om een sneeuwbal te maken, maar in zomerkleding zit je dan snel weer binnen. Maar wat een prachtig gezicht! Gelukkig meteen foto's gemaakt want al snel kwam er mist opzetten en waren de sneeuwtoppen onzichtbaar. Via een hele lange afdaling waarbij we langs theeplantages  en mooi bosgebied kwamen, zagen we uiteindelijk de Zwarte Zee. Het waaide heel erg en er was dan ook een geweldige branding. In Maҫka arriveerden we op onze volgende camping. Een kleine camping waar voor onze groep wel gereserveerd was, maar de eigenaar hoorde de kassa al rinkelen en liet eerder al een Engelse groep toe, zodat de meesten van ons toch weer op een parkeerplaats stonden. Alweer hutje mutje, en dat was jammer, want het was een mooie camping. Minpuntje: één damesdouche en één herendouche voor de hele bezetting. Maar wel warm water!

Achter de camping was een forellenkwekerij en dus hebben we 's avonds heerlijk in het restaurant gegeten!

's Morgens om 10.00 uur stonden er weer busjes klaar om ons naar het Sumela klooster te brengen. Dit klooster ligt 300 meter boven een vallei. Onbegrijpelijk hoe men dit op die plaats heeft kunnen bouwen. De busjes brachten ons tot de bovenste parkeerplaats, daarna moesten we de laatste 200 meter over een vrij steil boomwortelpad naar boven lopen. Onderweg zagen we het klooster al, leunend tegen de rotswand, een mooi gezicht. Binnen de kloostermuren zagen we woonvertrekken en veelkleurige fresco's. Ook hier weer heel veel beschadigingen c.q. vernielingen, jammer.

De busjes brachten ons weer via de steile weg naar de campers, waar we met elkaar een heerlijke lunch (met weer forel) genoten en even de komende (laatste) week doornamen. Weten we een beetje wat ons nog te wachten staat. Al met al is het weer een mooie dag geweest, met zon!

Dankzij het feit dat er nog een groep op de camping stond en die ook de volgende morgen vertrok, was het een ware uittocht. Wij reden eerst naar Trabzon om de Haghia Sophiakerk te bekijken. Het was geen grote kerk, maar er waren nog wel heel mooie fresco's te bewonderen. En het opvallende was dat het nieuwtestamentische afbeeldingen waren o.a. de bruiloft te Kana en de wonderbare spijziging. De oorspronkelijk 13e-eeuwse Byzantijnse kerk is nu in gebruik als moskee en de toren die vroeger als vuurtoren gebruikt werd is nu in gebruik als minaret.

Nadat we nog even van het uitzicht over de Zwarte Zee hadden genoten liepen we nog even een winkelstraatje in en warempel: een wolwinkel, ik heb er echt een neus voor:). Natuurlijk even naar binnen en al gauw raakten we in gesprek met de eigenaar, via een vertaalprogramma op Google. We vroegen naar het Islamitische feest dat de volgende dag zou beginnen en dat bleek het Offerfeest te zijn, ter herinnering aan het offer van Abraham. Dat is voor Islamieten een heel belangrijk feest, een echt familiefeest zoals bij ons  Kerst. Het duurt hier 4 dagen en de dag ervoor worden er schapen en geiten gekocht om te slachten. Natuurlijk kregen we tijdens dit verhaal weer thee! Intussen had ik al rond gekeken voor wol, ik dacht dat ik mooie gemêleerde wol zag, maar dat bleek een effen kleur te zijn met vuil. Alle wol was aan de voorkant van de bol vuil! Toen maar een haaknaald gekocht en toch nog twee schone bollen gevonden, ik voelde me toch verplicht om de gastvrijheid te belonen. De man was zo blij dat ik er een handwerkblad (in plastic verpakt) bij cadeau kreeg. Weg winst. Toen hebben we hem nog maar een Hollandse sleutelhanger met klompjes cadeau gedaan, hij was helemaal blij!

Langs de Zwarte Zee verder westwaarts gereden en onderweg nog heerlijk op het strand gezeten. Leo heeft zelfs nog gezwommen! Uiteindelijk om 18.30 uur op de volgende camping gearriveerd. Zeg maar campinkje, wat met 11 campers en 2 caravancombinaties stond het er helemaal vol.  Maar het was toch maar: eten, lezen, slapen, ontbijten en weg wezen.

We hebben de kust de rug toe gekeerd en reden richting Amasya. Het weer viel zwaar tegen, we waren nog niet lang op weg of we zaten in een dikke mist, en dat op een smalle bergweg. Bij het koffiedrinken onderweg hebben we zelfs de kachel aangedaan. Waarschijnlijk in verband met de komende feestdagen was het druk op de wegen en in de dorpen, en aangezien het verkeer hier een ramp is en er ook nog eens regelmatig zonder licht gereden wordt, was het een inspannende tocht. Gelukkig klaarde het na verloop van tijd op en toen we in Amasya kwamen scheen de zon al weer. In de stad was het een drukte van belang en het verkeer zat helemaal vast, en maar toeteren en maar inhalen, heel eng. Gelukkig arriveerden we heelhuids op de parkeerplaats, gezellig op stoffig beton, zonder voorzieningen! Wel heel veel ruimte!

's Avonds bleek dat de trein naast onze camper voorbij kwam, luid toeterend, en dat de kartbaan aan het begin van de parkeerplaats de hele avond in gebruik was. Lekker rustig! Gelukkig was het 's nachts rustig en hebben we goed geslapen. Zelfs lekker uitgeslapen, daarna rustig ontbeten en koffie gedronken en pas 's middags de stad in gelopen.

In Amasya zijn een citadel, rotsgraven, koranscholen en diverse moskeeën. Om alles te bezoeken vonden we te veel, dus hebben we een gerestaureerd herenhuis uit 1865 bezocht en één moskee. Beide waren echt heel mooi. Ook het stadje was heel gezellig om rond te lopen, maar aangezien het  de eerste dag van het Slachtfeest was, waren alle winkels gesloten, op een paar restaurantjes na, dus het was een stuk rustiger dan de dag er voor.

Al met al een rustige dag en dat hadden we nodig, we zijn een beetje verzadigd dankzij het volle programma en kijken er naar uit om aan het einde van de georganiseerde tour nog een paar weken samen in ons eigen tempo verder te trekken.